ماموریت آرتمیس ۱ چیست؟

به گزارش تجارت‌نیوز ، صبح امروز، فضاپیمای اوریون و موشک سیستم پرتاب فضایی (SLS)، برای اولین بار از مرکز پرتاب فضایی مدرن کندی ناسا در فلوریدا بلند شد و همه نگاه‌ها را از سراسر جهان به خود جلب کرد.

آرتمیس یک، ماموریتی بدون خدمه

ماموریت آرتمیس یک، اولین ماموریت از سری ماموریت‌های پیچیده‌تری برای حضور طولانی‌‌مدت انسان در ماه برای دهه‌های آینده است. هدف آرتمیس یک، حصول اطمینان از شرایط برای ورود مجدد، فرود، سقوط و بازیابی ایمن قبل از اولین پرواز با خدمه در آرتمیس دو است. به گفته ناسا این ماموریت 4 تا 6 هفته طول خواهد کشید.

گفته شده آرتمیس یک، اولین آزمایش یکپارچه سیستم‌های اکتشاف فضای عمیق ناسا خواهد بود. این ماموریت که بدون خدمه انجام می‌شود، قرار است آغازی برای اکتشتافات عمیق در فضا برای انسان باشد و توانایی بشر را برای ابراز وجود در ماه و فراتر از آن به اثبات برساند.

در این ماموریت، فضاپیمای اوریون بر روی قدرتمندترین موشک جهان (SLS) قرار دارد و قرار است در طول پرواز 4 تا 6 هفته‌ای خود، 280 هزار مایل از زمین و هزاران مایل فراتر از ماه برود. اوریون قرار است بیشتر از هر فضاپیمایی که تاکنون به فضا سفر کرده در فضا بماند و سریع‌تر و سرحال‌تر از همه به خانه برگردد.

مایک سارافین، مدیر مأموریت آرتمیس اول در مقر ناسا اعلام کرد: آرتمیس یک قرار است کارهایی را انجام بدهد که تاکنون در هیچ ماموریتی انجام نشده است. در طول این ماموریت، ناشناخته‌های زیادی برای انسان روشن و مسیر برای پرواز بعدی هموارتر خواهد شد.

مرحله ترک زمین

موشک SLS برای ماموریت‌های فراتر از مدار زمین و حمل خدمه یا محموله به ماه و فراتر از آن طراحی شده است که 8.8 میلیون پوند نیروی رانش را در هنگام بلند کردن و صعود به وسیله نقلیه‌ای با وزن نزدیک به 6 میلیون پوند در مدار تولید می‌کند. این راکت که توسط یک جفت تقویت‌کننده پنج سگمنت و چهار موتورRS-25 حرکت می‌کند، قادر است در عرض 90 ثانیه، به بیشترین نیروی جوی برسد.

همانطور که فضاپیمای اوریون در مدار زمین می‌چرخد، آرایه‌های خورشیدی خود را مستقر می‌کند و مرحله رانش برودتی موقت (ICPC) فشار زیادی را برای خروج از مدار زمین و حرکت به سمت ماه به اوریون وارد می‌کند. در این مرحله اوریون بعد از حدود دو ساعت پس از پرتاب ICPC جدا می‌شود. سپس تعدادی ماهواره کوچک به نام Cube Sats را برای نمایش فناوری و انجام چندین آزمایش مستقر خواهد کرد. یکی از این ماهواره‌ها برای نقشه‌برداری از فراوانی رسوبات یخی در قطب جنوبی ماه طراحی شده است.

روی ماه

همانطور که اوریون به مسیر خود از مدار زمین به ماه ادامه می‌دهد (توسط یک ماژول خدماتی ارائه شده توسط آژانس فضایی اروپا که سیستم و نیروی اصلی پیشران فضاپیما را تامین می کند.) از کنار کمربندهای تشعشعی ون آلن عبور کرده و از کنار صورت فلکی ماهواره‌ای سیستم موقعیت یاب جهانی (جی پی اس) نیز می‌گذرد.

سفر خروجی به ماه چندین روز طول می‌کشد، در این مدت مهندسان سیستم‌های فضاپیما را ارزیابی کرده و در صورت نیاز، مسیر حرکت آن را تصحیح می‌کنند. اوریون حدود 62 مایل (100 کیلومتر) بالاتر از سطح ماه پرواز می‌کند و سپس از نیروی گرانشی ماه برای به حرکت درآوردن خود به صورت رتروگراد (حرکت مداری یا چرخشی یک جسم در جهت مخالف چرخش اصلی آن) جدید استفاده می‌کند.

فضاپیما تقریبا شش روز در آن مدار می‌ماند تا داده‌ها را جمع‌آوری کرده و به کنترل‌کنندگان مأموریت اجازه دهد تا عملکرد فضاپیما را ارزیابی کنند.

برای بازگشت به زمین، اوریون یک پرواز نزدیک دیگر را انجام خواهد داد که فضاپیما را در حدود 60 مایلی سطح ماه می‌برد.

موهبتی برای اکتشافات فضایی

جالب است بدانید این سفر بدون خدمه برنامه اکتشاف آرتمیس آژانس فضایی ایالات متحده را 50 سال پس از آخرین ماموریت ماه آپولو افتتاح کرد.

اگرچه هیچ انسانی در فضاپیما نبود، اما اوریون یک خدمه شبیه‌سازی شده متشکل از سه نفر، یک مانکن مرد و دو مانکن زن ، مجهز به حسگرهایی برای اندازه‌گیری سطوح تشعشعات و سایر استرس‌هایی که فضانوردان تجربه می‌کنند، حمل می‌کرد.

ناسا این برنامه را موهبتی برای اکتشافات فضایی می‌داند که ده‌ها هزار شغل ایجاد و کمک فراروانی به اقتصاد جهانی کرده است.