مصیبت پیش‌روی جو بایدن و دموکرات‌ها / بایدن باید از چپ‌ها دوری کند

به گزارش تجارت‌نیوز ، یک سال بعد از انتخاب جو بایدن به عنوان رئیس‌جمهور آمریکا، نشریه اکونومیست سر مقاله خود را به بررسی عملکرد یکساله او و چالش‌های پیشروی دولت بایدن اختصاص داده است. اکونومیست معتقد است، بایدن باید از چپگرایان حزبش فاصله بگیرد. در ادامه این گزارش را مطالعه می‌کنید:

دو مورد از بهترین کتاب‌های نوشته شده در مورد جورج واشینگتن عنوانی مشترک دارد :« ریاست‌جمهوری غیرممکن». حتی قابل‌ترین رئیس‌جمهورها هم محکوم به شکست هستند. جرمی سوری در تازه‌ترین کتاب در مورد ریاست جمهوری نوشته است : « محدودکردن ناکامی و کمی دستاورد خوب داشتن در این مسیر، بهترین چیزی است که می‌توانیم از رئیس‌جمهور انتظار داشته باشیم. »

حتی با این استانداردهای ناامیدکننده، جو بایدن سرخورده شده است. با داشتن بیشترین رای نسبت به هر کاندیدایی در تاریح، نرخ تایید و محبوبیت او هم در حال تنزل است. در حال حاضر تنها رئیس جمهوری که در دوره اول از او محبوبیت کمتری داشت، دونالد ترامپ بود. دموکرات‌ها به تازگی سه کرسی ایالتی را در ایالات ویرجیانا از دست داده‌اند، ایالتی که یک سال پیش بایدن با ۱۰ درصد اختلاف پیروز رقابت انتخاباتی آنجا شده بود. این ارقام برای میان‌مدت سال آینده بسیار ضعیف است: حزب او احتمالا اکثریت خود را در کنگره از دست خواهد داد.

درگیری‌های درون حزبی

دموکرات‌ها در کنگره درگیر نزاع‌های جناحی شده‌اند. در اوایل سال جاری آنها یک بسته محرک مالی بزرگ را به تصویب رسانده‌اند اما بسته پیشنهادی بایدن ( بسته زیرساختی دوحزبی یک هزار میلیارد دلاری و هزینه‌های اجتماعی ۱٫۷ هزار میلیارد دلاری طی ۱۰ سال) متوقف شده است. اگر این بسته تصویب شود، قانون اساسی پول بیشتری به زیرساخت‌ها، اعتبار مالیاتی کاهش فقر، تامین بودجه برای پیش‌دبستانی، کاهش هزینه داروهای تجویزی و اعتبار مالیات بر انرژی پاک اختصاص خواهد داد. موضوعی که سرمایه‌گذاران بخش خصوصی را به ظرفیت تولید جدید تشویق می‌کند. این مخارج احتمالا از طریق تغییرات مالیاتی خطرناک تامین خواهد شد ولی چنین چیزی برای رای دهندگان اهمیتی ندارد.

در واقع، روحیه آنها ممکن است سال آینده افزایش یابد. موارد ابتلا به کووید-۱۹ از سپتامبر به نصف کاهش پیدا کرده است. اگر نرخ بیکاری باز هم افت کرده، موانع زنجیره تامین برداشته شده و تورم فروکش کند، زندگی برای کسانی که فکر می‌کنند شانس علیه آنهاست، بسیار آسان‌تر خواهد شد.

برخی از مشکلات او داخلی است. سیاست‌ آمریکا اغلب تابع الگوهایی نظیر قوانین فیزیک است تا شانس در مسابقات اسب‌دوانی. یکی از آنها این است که حزب رئیس‌جمهور کرسی‌های خود را در میان مدت از دست بدهد. دموکرات‌ها در مجلس نمایندگان تنها چهار کرسی بیشتر دارند و احتمالا اکثریت آنها از بین برود. جو بایدن هر کاری که در فاز قانون‌گذاری ریاست‌جمهوری خود انجام دهد احتمالا خود را در فاز نظارتی نشان دهد. با وجود این، با داشتن اکثریت محافظه‌کار در دادگاه عالی، جو بایدن برای بازسازی کشور احتمالا محدودیت‌های بیشتری را باید تحمل کند.

چشم‌انداز آینده

برای سال آینده، چشم‌انداز دموکرات‌‎ها حتی تیره‌تر هم خواهد بود. عدم محبوبیت آنها میان سفیدهای بدون تحصیلات آکادمیک در حاشیه شهرها برایشان گران تمام خواهد شد. به منظور پیروزی در آرای الکترال، مجلس نمایندگان و سنا آنها باید رای خام بیشتری از هر حزبی در تاریخ داشته باشند. پیروزی تحت چنین شرایطی و به طور همزمان بازسازی نهادهای ملی و ایجاد پیشرفت در حل مشکلات آمریکا ( از بهداشت عمومی گرفته تا تغییرات اقلیمی و بسیج اجتماعی)، نیاز به سیاستمداری با استعدادهای فوق بشری دارد. و بایدن چنین فردی نیست.

او با بدبختی‌های شخصی به طرز تحسین‌برانگیزی برخورد کده و اکثر روایت‌ها او را فردی شایسته و مهربان می‌دانند. با وجود این، یک دلیل وجود دارد که چرا تلاش‌های ۳۰ ساله او برای تبدیل شدن به ریاست جمهوری آمریکا، سرانجام به موفقیت رسید. رای‌دهندگان دموکرات او را به خاطر گرایشاتش انتخاب نکردند، بلکه انتخاب او در واقع اقدامی تدافعی برای جلوگیری از انتخاب برنی سندرز، قهرمان ترقی‌خواهان بود.

کمپین انتخاباتی بایدن به خاطر شایستگی، میانه‌روی و تجربه‌اش در سیاست خارجی و عدم پذیرش ترامپ پیروز شد. اما عقب‌نشینی از افغانستان یک شکست برای دولت او محسوب می‌شود، دولت او به سمت چپ گرایش پیدا کرده و جنگ فرهنگی همچنان همانند گذشته شدید است. از سوی دیگر هیچ رای‌دهنده‌ای نشانه‌ای از هزینه‌های دولت او در مسائل اجتماعی و زیرساختی را مشاهده نکرده است و این مشکل هم تقصیر حزب اوست. به لطف قوانین تصویب شده از سوی کنگره تحت نظارت دولت بایدن، فقر کودکان یک چهارم کم شده است. خبری که می‌توانست حتی برای دموکرات‌ها هم خبری خوب باشد.

مشکل چپ‌ها

مشکل تنها خود بایدن نیست. چپگرایان حزب او و فعالان تحصیل‌کرده به طور مداوم معتقدند که نگرش رای‌دهندگان نسبت به نژاد و نقش دولت دقیقا به همان شکلی است که خودشان تصور دارند. البته ایالات ویرجینیا آخرین نمونه از این حماقت است. آمریکا کشوری جوان و متنوع است. سن متوسط رای دهندگان زیر ۴۰ سال است و تنها ۶۰ درصد از کل کشور سفیدپوست هستند. رای دهندگان اما متفاوت هستند. با در نظر گرفتن میانگین انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸، ۷۵ درصد از رای‌دهندگان سفیدپوست و متوسط سن آنها در سال آینده ۵۳ سال خواهد بود.

دموکرات‌ها برتری زیادی در قشر تحصیل‌کرده دارند. اما تنها ۳۶ درصد از آمریکایی‌ها تحصیلات آکادمیک ۴ ساله خود را کامل کردند. با توجه به این که جمهوریخواهان در حال حمله به رای‌دهندگان غیرسفیدپوست با هدف سخت کردن شرایط رای دادن آنها هستند، این پایگاه مردمی، بسیار کم است.

زمانی که ریچارد نیکسون در سال ۱۹۷۲ پیروز انتخابات شد، دموکرات‌های چپ جدید به عنوان حزب « اسید، عفو و سقط‌جنین» به تصویر کشیده شدند. حزب چپ جدیدِ جدید به عنوان حزب « گناه سفید و فرهنگ لغو» مورد تمسخر قرار می‌گیرد، افرادی که به جای «مادر» از واژه «فرد متولدکننده» استفاده کرده و می‌خواهند اف‌بی‌آی بر خانواده‌هایی که به معلمان انتقاد دارند، نظارت داشته باشد.

این فعالان پر سر وصدا، و تعداد کمی از رادیکال‌هایی که کرسی‌های امن دموکرات‌ها را انتخاب می‌شوند، پیروزی حزب را در مناطق متعادل‌تر دشوار خواهند کرد، حتی اگر دموکرات‌ها نماینده اکثریت رای‌دهندگان نباشند. فعالان حوزه مهاجرت هم در خارج از اقامتگاه معاون اول رئیس‌جمهور مستقر شده و از بایدن به خاطر تغییر ندادن سیاست‌های مرزی ترامپ انتقاد دارند. بر خلاف آنها، رای دهندگان دموکرات در مینیاپلیس، جایی که جورج فلوید به قتل رسید، اخیرا رای به جایگزین کردن اداره پلیس با اداره امنیت اجتماعی داده‌اند.

پایان خوش

برای مقابله با این پیام جمهوری‌خواهان که بایدن در جهت خواسته چپ‌ها رادیکان عمل می‌کند، بایدن باید نسبت به حواشی حزبش سختگیرانه‌تر عمل کند. این یعنی باید کارهایی را بکند که از آنها متنفر است. او می‌تواند کمپینی را برای استخدام افسرهای پلیس بیشتر در شهرهایی که نرخ قتل بالاست، ایجاد کند. یا با هیات مدیره مدرسه‌ای که فکر می‌کند آبراهام لینکلن نماد برتری سفیدپوست‌هاست وارد نزاع شود.
اگر دموکرات‌ها معتقدند که تلاش‌های نابخردانه برای دستیابی به قدرت از بین رفته است، پس باید به آنچه در حال حاضر در حزب جمهوری‌خواه می‌گذرد نگاه کنند.

انتخاب گلن یانگ‌کین به عنوان فرماندار ورجینیا نشان می‌دهد که جمهوری‌خواهان می‌توانند در ایالت‌های نوسانی پیروز شوند، حتی اگر ترامپ رهبر آن حزب باشند. در رقابت دو کاندیدایی برای ریاست‌جمهوری، همیشه هر دو نامزد واقعا شانس پیروزی دارند. بایدن و حزب او باید به سختی درباره آنچه که خطر یک دوره چهارساله دیگر از ترامپ را کاهش دهد، فکر کنند. تنها در چنین حالتی است که دوره ریاست جمهوری ناکام بایدن به نتیجه خوبی منجر شود.