تجارت‌نیوز گزارش می‌دهد:
راستی‌آزمایی اظهارات جدید خاندوزی/ توسعه روابط تجاری با چین بدون FATF شدنی است؟
در حالی وزیر اقتصاد با انتشار یک توئیت در صفحه شخصی خود از توسعه روابط تجاری و سرمایه‌گذاری با چین می‌گوید، اقتصاددان بر این باورند که تا زمانی که FATF تصویب نشود، حتی چین که از نظر سیاسی رفیق ما محسوب می‌شود، از نظر اقتصادی با ما همکاری نمی‌کند.
به گزارش تجارت‌نیوز ، احسان خاندوزی- وزیر اقتصاد ایران- با اشاره به برگزاری کمیسیون‌های همکاری‌های مشترک ایران و چین، با انتشار توئیتی در صفحه شخصی خود ابراز امیدواری کرد که «به‌زودی شاهد اتفاقات خوب بین ایران و چین در حوزه‌های تجاری و سرمایه‌گذاری خواهیم بود.» اما در حالی خاندوزی از توسعه روابط تجاری و سرمایه‌گذاری دم می‌زند که هنوز انتهای مسیرهای ارتباطی به بن‌بست می‌رسند؛ دلیل آن چیست؟ نبود تفکر توسعه بین مدیران و فقدان روابط سازنده با دیگر کشورها، سازمان‌ها و گروه‌های مالی، از تمام آنها مهم‌‌تر؛ FATF.
به نظر می‌رسد دولت رئیسی برای بیرون آمدن از بن بست اقتصادی، درصدد است تا روابط خود را در عرصه منطقه‌ای و جهانی گسترده کند. البته به دلیل خط مشی این دولت، تنها تعدادی از کشورها به این موضع اتخاذ شده، پاسخ آری می‌دهند. در این بین، کماکان نگاه به شرق اولویت دارد. خاندوزی هم از توسعه روابط تجاری و … با چین می‌گوید اما این در حالیست که اخیرا گروه اقدام مالی موسوم به اف ای تی اف (FATF) بیانیه‌ای منتشر کرد که نشان از باقی ماندن نام ایران در لیست سیاه این گروه داشت. نگاهی به این لیست حکایت از این دارد که ایران تنها در کنار دو کشور دیگر یعنی میانمار و کره شمالی، در این لیست قرار دارند. این تصمیم خود به مثابه سنگ بزرگی در برابر به هدف رسیدن کلام خاندوزی تلقی می‌شود.
اقتصاددانان چه می‌گویند؟
اقتصاددانان نیز می‌گویند تا وقتی که FATF تصویب نشده و جلو نرود، امکان استفاده از نظام بانکی بین‌المللی وجود ندارد. همین چندی پیش موسی غنی‌نژاد با اشاره به این موضوع گفته بود که «حتی چین که از نظر سیاسی رفیق ما محسوب می‌شود نیز از نظر اقتصادی با ما همکاری نمی‌کند.»
و در ادامه تاکید کرده بود که «بهانه چین برای تحویل ندادن پول‌های ایران و مبادله کالاهای چینی به جای آن این است که زمانی که ایران در نظام بین‌المللی به رسمیت شناخته نمی‌شود، مبادلات مالی این کشور با ایران هزینه‌هایی دارد و ممکن است منجر به تحریم چین شود. موضوعی که برای کره‌جنوبی و سایر کشورها نیز صادق است.»
حالا باید دید دولت رئیسی از چه مسیری قصد دارد روابط خود را با چین که مبادلات مالی با ایران را هزینه‌بر برای خود می‌داند و در نهایت منافع ملی‌اش بر ارتباط با ایران ارجحیت دارد و می‌چربد، گسترش دهد؟ آیا این هدف در حد یک توئیت باقی می‌ماند یا چاره‌اندیشی در ادامه صورت خواهد گرفت؟
نظرات