افزایش امید به زندگی ایرانیان

امید به زندگی، معیاری برای تشخیص متوسط عمر افراد یک جامعه است که عوامل متعدد و متنوعی بر افزایش آن تاثیر می‌گذارد، عواملی که با بهینه سازی و جدی گرفتن هریک از آن‌ها می‌توان امید به زندگی را در هر کشوری افزایش داد.

به گزارش تجارت‌نیوز ، اتفاقی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران رخ داده است و بر اساس گزارش تازه منتشرشده «ایرج حریرچی» سخنگوی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، پس از چهاردهه گذار از انقلاب اسلامی، امید به زندگی در میان ایرانیان 25 سال افزایش یافته است.

حریرچی بتازگی درباره شاخص امید به زندگی ایرانیان اظهار داشت: مهم‌ترین هدف نظام سلامت افزایش شاخص امید به زندگی سالم است. امید به زندگی به معنای سال‌هایی که انتظار می‌رود یک نوزاد زنده بماند.

باید توجه کرد که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، امید به زندگی 50 سال بود و اکنون به 65 سال رسیده که این نرخ بر اساس جنسیت افراد برای زنان 78.4 سال و برای مردان 73.8 سال است.

به گفته او، در گذشته رتبه ایران در امید به زندگی در میان 192 کشور 110 بود و در حال حاضر کشور به رتبه 63 صعود پیدا کرده است.

شاخص مرگ‌های زودرس هم موضوع دیگری بود که سخنگوی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی درباره آن گفت: در گذشته مرگ‌های زیر 50 سال زودرس به شمار می‌رفت.

تا دهه 70 بیشتر مرگ‌ومیرهای ما زیر 70 سالگی رخ می‌داد و 10 تا 20‌ درصد ایرانیان بالای 70 سال عمر می‌کردند؛ این درحالی است که درحال حاضر با پیشرفت‌های بهداشتی 47 درصد ایرانیان بیش از 70 سال عمر می‌کنند. این میزان در میان زنان 51 درصد و در میان مردان 43 درصد است.

با توجه به گزارش منتشر شده و رتبه شصت و سوم ایران در میان کشورهای جهان، می‌توان دریافت هنوز تا رسیدن به شاخص‌های بهینه امید به زندگی راه درازی در پیش است و جامعه نیازمند راهکارهای زیرساختی مناسب برای کاهش تنش، افسردگی و استرس و در نتیجه افزایش امید به زندگی و طول عمر است.

راهکارهایی که با الگو گرفتن از کشورهای قرار گرفته درصدر جدول امید به زندگی و پیاده کردن روش‌های متدهای آنان مطابق با فرهنگ و رسوم داخلی، می‌توان چشم انداز امیدوارکننده‌ای برای رسیدن به طول عمر و امید به زندگی داشت.

رشد کیفیت زندگی، راز کشورهای دراز‌عمر

تغییر شیوه ارائه خدمات بهداشتی و درمانی و افزایش سطح آموزشِ سلامت در کنار توسعه فضاهای اجتماعی نشاط آور، عامل افزایش سطح امید به زندگی در جهان است.

به گزارش سازمان بهداشت جهانی، تا سال 2030 طول عمر و امید به زندگی روندی صعودی خواهد داشت و در برخی کشورها به 90 سال خواهد رسید.

سازمان بهداشت جهانی در بررسی‌های خود 9 شاخص امید به زندگی، مرگ و میر ناشی از بیماری‌ها خاص، بیماری‌های عفونی، پوشش خدمات مراقبت سلامتی، عوامل پرخطر (مصرف تنباکو و مشروبات الکلی، استفاده از آب ناسالم و غیره)، سیستم‌های سلامت، هزینه‌های بهداشتی، نابرابری در توزیع خدمات بهداشتی و درمانی و آمار و ارقام تغییرات اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی را به طور منظم تحت کنترل می‌گیرد و بر اساس آن، شاخص امید به زندگی در کشورها را مورد سنجش قرار می‌دهد.

با توجه به شاخص‌های مورد بررسی قرار گرفته از سوی سازمان بهداشت جهانی و مجمع جهانی اقتصاد (WEF)، مردمان هنگ کنگ با 84 سال، ژاپن با 83.6 سال و اسپانیا با 83.1 سال به ترتیب در رده اول تا سوم بیشترین طول عمر و امید به زندگی قرار دارند و رمز درازی عمر در این کشورها، دسترسی به سطح بالا از بهداشت و درمان و همچنین رژیم غذایی سالم و تحرک‌های ورزشی مناسب و حضور در فضای شادی آور است.

در این رده بندی کشور لسوتو با 49.7، سیرالئون با 50.9 و چاد با 51.6 سال، پایین‌ترین میانگین سنی و کمترین امید به زندگی را دارا هستند که بر همین اساس در انتهای جدول رده بندی قرار دارند.

رشد نهال امید به زندگی با رسیدگی مستمر

سبک زندگی، کمیت و کیفیت اضطراب‌های فردی و اجتماعی، میزان شادی‌های مجاز و عمومی، سلامت محیط زیست و شرایط اقتصادی کشور را می‌توان از مهم‌ترین عوامل موثر بر شاخص امید به زندگی نامید. در عین حال، عوامل دیگری همچون ژنتیک، نژاد و حتی جنسیت را نباید از خاطر دور داشت.

مواردی که نیازمند برنامه‌ریزی مناسب از سوی فرد و افراد مسوول برای بهینه کردن فضای زندگی و ایجاد امنیت و آرامش در سایه چشم انداز روشن به آینده است.

ترویج الگوی سالم تغذیه یکی از موارد افزایش طول عمر افراد یک جامعه وتوسعه امید به زندگی است چرا که باعث کاهش بیماری‌های ناشی از تغذیه ناسالم که هزینه‌های بسیاری به جامعه تحمیل می‌کند، می‌شود.

تحت پوشش بیمه قرار دادن بهداشت و درمان و ارائه خدمات آموزشی پیشگیری از بیماری‌های واگیردار و غیرواگیردار هم از جمله راهکارهای افزایش امید به زندگی و طول عمر افراد جامعه است.

افزایش فعالیت بدنی و ورزش منظم و مستمر و تشویق افراد به توجه به سلامتی فردی و اجتماعی، نکته دیگری برای افزایش امید به زندگی است که به عنوان یکی از زیرساخت‌های نشاط روح و روان هم از آن یاد می‌شود.

در این میان، مهم‌ترین راهکار افزایش امید به زندگی و طول عمر ایجاد شادی، نشاط فردی و اجتماعی و قرار گرفتن در فضایی عاری از استرس و نگرانی است.

چرا که سنگین شدن کفه ترازوی افزایش شادی مساوی است با کاهش تنش‌های عصبی و بی‌قراری‌های روحی افراد. شادی و نشاطی که با برگزاری جشن‌های ملی و مذهبی و ایجاد فضای مناسب برای تخلیه روحی روانی افراد مهیا می‌شود.

ترویج امید و شادی در فضا و شبکه‌های مجازی و اجتماعی و رسانه ملی هم می‌تواند عطر شادی و خرسندی را در جامعه بگستراند.

در نقطه مقابل شادی، استرس و تنش‌های عصبی از عوامل کاهش عمر و امید به زندگی است که با آموزش راه‌های فراگیر مقابله با آن، می‌توان به افزایش طول عمر و ارتقای کیفیت زندگی کمک کرد.

منبع: ایرنا