طالبان حقابه ایران را نمی‌دهد
مدتی است که طالبان بدون توجه به مسائل زیست محیطی و دیپلماسی سدسازی را بر تالاب هامون شروع کرده است.
به گزارش تجارت‌نیوز ، سدسازی‌ها در افغانستان بدون رهاسازی حقابه ایران ، علاوه بر از بین بردن معیشت مردم در حوزه‌های کشاورزی، صیادی، دامپروری و گردشگری منجر به بروز پدیده ریزگرد در ایران و در نتیجه تخلیه شهرها و روستاها می‌شود.
همشهری نوشت، همین چند روز پیش بود که سخنگوی طالبان در توییتی اعلام کرد: «هیأتی تحت سرپرستی وزیر انرژی و آب موظف شد تا جریان کار بندهای کمال‌خان و بخش‌آباد را از نزدیک بررسی کرده و جریان کامل آن را ارائه کند. هدف این است که کارهای باقیمانده هر دو بند هرچه زودتر تکمیل شده و به بهره‌برداری برسند.»
این بندها، تنها ۲ سد از ۲۰سدی است که دولت کنونی افغانستان اعلام کرده که در غرب این کشور احداث خواهد کرد. احداث این بندها در شرایطی است که حقابه ایران از رودهایی‌که این سدها را پر آب می‌کند، سال‌هاست تامین نشده است.
علی سلاجقه، رئیس سازمان محیط‌زیست اعلام کرد که وزارت نیرو با همتایان خود در کشور افغانستان جلسه داشته اما این جلسات به نتیجه نرسیده است،
چون طرف مقابل زیر بار اعداد و ارقام ما نمی‌رود. منظور او از اعداد و ارقام ۸۲۰میلیون مترمکعب آب سالانه از جریان ثابت رودخانه هیرمند است که در سال ۱۳۵۲ طی معاهده‌ای بین ایران و دولت وقت افغانستان تعیین شد.
در آن زمان تغییرات اقلیمی آنچنان نبود که این آب کفاف میانگین آب در تالاب‌های هامون را ندهد. این تالاب‌ها علاوه بر اینکه معاش مردم محلی از کشاورزی و صید را تامین می‌کرد، محل زمستان‌گذرانی و حضور میلیون‌ها پرنده مهاجر بود. اما حالا بستر تالاب به کانون ریزگرد تبدیل شده و عامل اصلی مهاجرت از شهرها و روستاهای استان سیستان و بلوچستان شده است.
مکانیسم دیپلماسی
به گفته کارشناسان، برای احقاق حقوق ایران نخستین مکانیسمی که باید به‌کار برده شود، دیپلماسی است و آن هم به‌دلیل توسعه کشاورزی و عدم‌ثبات سیاسی در افغانستان تاکنون به نتیجه نرسیده است.
ضمن اینکه تلاش برای مذاکره بر سر حقابه ایران نیز با کندی صورت گرفته و تا زمانی که نتایج اکولوژیک خشکی تالاب‌های هامون رخ نشان نداده بود، این مذاکرات همچنان با کندی پیش می‌رفت. در دولت جدید صحبت از مذاکره حقابه هامون بیشتر از قبل شده ولی هنوز هیچ نتیجه ملموسی به‌دست نیامده است.
تالاب هامون مشتمل بر دریاچه، برکه‌ها و باتلاق‌هایی است که سطح آن مرتبا در حال نوسان و تغییر است. در منطقه سیستان، ۳ هامون به نام‌های پوزک، صابری و هیرمند قرار دارد.
این هامون‌ها به‌طور مجزا از منابع آبی جداگانه تغذیه می‌شوند ولی در موقع حداکثر آبگیری به هم می‌پیوندند. ظرفیت تالاب‌های سه‌گانه هامون در مجموع بین ۱۷ تا ۱۲میلیارد مترمکعب است ولی حداقل آبی که نیاز زیستی اکوسیستم منطقه را تامین می‌کند، ۷میلیارد مترمکعب است.
داوود میرشکار، مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان سیستان و بلوچستان می‌گوید: ۲ سد ارغنداب و کجکی در بالادست رودخانه هیرمند قرار دارد و در ادامه به بند کمال‌خان می‌رسد.
بند کمال‌خان یک خروجی دارد که می‌بایست آب را به سمت غرب جاری کرده و پس از پرکردن تالاب‌های هامون در ایران، راهی «گود زره» درون خاک افغانستان شود.
این مسیر طبیعی است ولی افغانستان با دور زدن ایران و بدون درنظرگرفتن موضوعات زیست‌محیطی و حقابه تالاب آب بند کمال‌خان را مستقیم به گود زره هدایت کرده است.
«گود زره» ۳۰سال آبگیری نشده است و هر آبی در آنجا به تلخاب تبدیل شده و از بین می‌رود. نبود ثبات سیاسی مناسب در افغانستان منجر به این تصمیمات شده است.
بعد از بند کمال‌خان هم بندهای بزرگ و کوچک زیادی احداث شده و آب به زمین‌های کشاورزی در افغانستان هدایت شده است. تامین حقابه ایران نیاز به دیپلماسی قوی آب دارد.
او با اشاره به سدهای دیگری که اکوسیستم شرق کشور را متاثر خواهد کرد، می‌گوید: «سد «بخش‌آباد» روی «فراه رود» در شمال افغانستان در حال احداث است و با احداث آن در بخش صابری تالاب هامون ایران هم سهم آبی نخواهیم داشت.»
برنامه افغانستان برای مدیریت منابع آب
به استناد جزئیات برنامه دولت افغانستان به‌منظور بهبود شرایط مدیریت منابع آب در این کشور، کار روی ۴۲ سد بزرگ که عمدتا روی رودهای مرزی افغانستان مستقر است، به همراه توسعه زمین تحت پوشش شبکه آبیاری از ۲.۴میلیون هکتار به ۳.۱میلیون هکتار در دستور کار دولت افغانستان است.
اینها بخشی از سدهایی است که روی رودهای مؤثر در حوضه‌های آبخیر در ایران بسته می‌شود.
چندی پیش مولوی عبدالسلام مستوفی، رئیس مدیریت آب حوزه غرب افغانستان به فارس گفت بود حکومت افغانستان متعهد است تا آب‌های افغانستان را به درستی مدیریت کند و در برنامه‌های درازمدت حکومت برای ذخیره آب و تقسیم عادلانه آن قرار است تا ۸۵ سد آبی احداث شود. در گام نخست کار بررسی سدهای آبی در افغانستان به اتمام رسیده است که تنها در حوزه غرب افغانستان ۲۰ سد آبی بزرگ و کوچک ایجاد خواهد شد.
به گفته داوود میرشکار، سدسازی‌ها در افغانستان بدون رهاسازی حقابه ایران ، علاوه بر از بین بردن معیشت مردم در حوزه‌های کشاورزی، صیادی، دامپروری و گردشگری منجر به بروز پدیده ریزگرد در ایران و در نتیجه تخلیه شهرها و روستاها می‌شود.
او حفظ اکوسیستم «تنگه احد نظام» را که شامل ۵ شهرستان حاشیه تالاب‌های هامون (زابل، زهک، هامون، هیرمند و نیمروز) با مجموع جمعیت بیش از ۴۰۰هزار نفر جمعیت است، ضروری می‌داند می‌گوید: با دستور وزارت کشور در طرح «قرارگاه رزاق» به معیشت مردم رسیدگی خواهد شد.
تامین آب شرب از منابع «چاه ژرف» و انتقال آب دریای عمان به سیستان و چاه‌نیمه‌ها در حال پیگیری است. این پروژه‌ها ملی است و برخی از آنها باید از سازمان حفاظت محیط‌زیست مجوز دریافت کنند.
برای چاه‌های ژرف که هنوز مجوزی صادر نشده است و برای پروژه انتقال آب عمان نیز به‌دلیل اینکه محل برداشت آب از دریای عمان تغییر کرده، مجری در حال اخذ مجوز جدید است.
نظرات