تعامل با دنیا حلقه مفقوده صنعت
همه میدانیم برای بهبود شرایط صنعت کشور باید زیرساخت های لازم فراهم شود و این موضوع نیازمند آن است که نگاهی برون گرایی به این موضوع داشته باشیم.
اولین راه برای اینکه رویکرد برون گرایی داشته باشیم این است که با دنیا تعامل برقرار کنیم و این اولین گام برای حرکت رو به جلو است و تا زمانیکه یاد نگیریم که چگونه با دنیا تعامل برقرار کنیم مشکلاتمان همچنان پا برجا خواهد ماند.
طبیعی است زمانیکه این ارتباط برقرار شود میتوانیم سرمایهگذاران خارجی را دعوت کنیم و سرمایه‌گذاری مستقیم انجام می‌شود. سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی تنها به دنبال این نیست که سرمایه شرکای خارجی را به داخل کشور بیاورد.
بلکه کسی که در ایران سرمایه‌گذاری میکند سبکهای مدیریتی خود را خواهد آورد؛ سهامدار به دنبال سرمایه‌ای که با خود میآورد بازارهای جهانی که در اختیار دارد را با خود برای کشور به ارمغان خواهد آورد.
در این صورت در واقع آنها کمک میکنند تا آهسته مشکلاتمان را حل کنیم. در حقیقت مشکلاتمان زمانی حل خواهد شد که ما بتوانیم سرمایه وارد کرده و تعامل برقرار کنیم . نکته بعدی این است که صنعت کشورمان از مدیریت ناکارآمد رنج میبرد. این موضوع را باید مورد توجه قرار بدهیم تا مدیران توانمند و شایسته راس کار قرار بگیرند. چرا که تا زمانیکه شایسته سالاری در کشور نداشته باشیم و همه افراد بر اساس ارتباطهایشان سر کار قرار بگیرند و توانمندی افراد مهم نباشد مشکلاتمان پا برجا خواه ماند.
افراد توانمند به حاشیه خواهند رفت. بنابراین باید دولت در زیر ساخت ها سرمایه‌گذاری کند. به طور مثال فساد و بروکراسی را در کشور از بین ببرد. وظیفه دولت این نیست که مبلغی را در اختیار بنگاه‌های اقتصادی قرار دهد.
بنگاه‌های اقتصادی خواهان آن هستند که فساد و رانت اقتصادی در کشور وجود نداشته باشد؛ تا از این طریق بتوانند فعالیتهای اقتصادی انجام بدهند. درحال حاضر افراد و گروههای انحصارگر در کشور وجود دارند که تمامی فعالیتهای اقتصادی را در اختیار خود میگیرند و رانت ایجاد میکنند.
حال آنکه بسیاری از افراد هستند که میتوانستند کمک کنند اما به دلیل انحصارگرایی که در کشور وجود دارد به دور از فعالیتهای اقتصادی قرار دارند و اینها زیر ساختهایی است که دولت باید شرایط آن را ایجاد کند که بسیاری از این زیر ساختها نیازمند منابع مالی نیست.
در حقیقت زمانیکه شفافیت در فعالیتهای اقتصادی بوجود بیاید، بروکراسی کاهش یابد و از طرفی حجم و هزینههای دولت کاهش یابد و به بخش خصوصی به معنای واقعی آن اجازه فعالیت داده شود نیمی از مشکلاتمان حل خواهد شد.
اما رافع این موانع تنها دولت نیست؛ بلکه دولت تنها بخشی از حاکمیت این کشور است. بخشها و نهادهای دیگری هم وجود دارند که در اختیار دولت نیست مثل قوه قضائیه، مجلس و نهاد های مستقل که برای رفع این مشکلات باید دست به دست هم بدهند.
بارها از سوی مسئولان صحبت‌هایی در خصوص مبارزه با فساد مطرح شده؛ اما به نظر می رسد ارادهای برای حل آن وجود ندارد و فقط مبارزه با فساد در حد حرف باقی میماند. بسیار میبینیم فردی که ادعای مبارزه با فساد دارد، خود عامل ایجاد فساد است که اینها بخشی از مشکلات کشور است و زیر ساختهایی که مطرح شد از این جنس ها هستند.
اما در حوزه تولید نیز باید گفت که همچنان از تکنولوژی‌های روز دنیا عقب هستیم و باید بتوانیم این تکنولوژیها را وارد کشور کنیم که این موضوع هم بستگی به نحوه تعامل با جهان را دارد.
زمانیکه تعامل ایجاد می‌شود و سرمایه گذاری اتفاق میافتد این سرمایه‌گذاری باعث می‌شود تکنولوژی‌های روز دنیا وارد کشور شود. در نهایت ماشین آلات و تجهیزات جدید وارد کشور می‌شود و در واقع به سمتی حرکت میکنیم که کشورهای دیگر رفته‌اند.
از سوی دیگر متاسفانه درکشور ما هنوز فضای رقابتی ایجاد نشده است و باید این شرایط را فراهم کرد. اما چگونه؟ در شرایطی که بنگاه‌های اقتصادی تجهیزات و تکنولوژی‌های روز دنیا را داشته باشند و از طرفی دیگر مدیران توانمند بالای سر آنها حضور داشته باشند میتوان محصولات با کیفیت و با قیمت تمام شده تولید کرد. در این صورت است که میتوان در بازارهای جهانی حضور پیدا کرد و با بازارهای خارجی رقابت کرد.
اما یکی دیگر از مشکلاتی که صنعت کشورمان از نبود آن رنج میبرد مدرک گرایی و نبود دانش کافی است. در حال حاضر بسیاری از افراد بدون آنکه مهارت کارشناسی داشته باشند از دانشگاهها فارغ التحصیل میشوند.
در این شرایط طبیعی است که کیفیت بالایی نخواهیم داشت و اینها موضوعاتی به هم پیوسته است. اقتصاد و صنعت اجزای به هم پیوسته‌ای است که روی هم تاثیر میگذارند و از یکدیگر تاثیر میپذیرند. از سویی دیگر ناکارآمدی افراد موضوع دیگری است که باید به آن توجه داشت.
بر اساس گزارش سازمان بهره‌وری آسیایی میزان بهره‌وری نیروی کار در ایران 22دقیقه در روز است. این در حالی است که در کشورهای دیگر نظیر کره میزان بهره‌وری آنها 7 الی 8 ساعت در روز است.
همچنین بر اساس گزارش مکندی مقایسه صنعت خودروسازی ایران با کشور ترکیه نشان میدهد سه برابر نیروی کار در خودروسازی ایران حضور دارند. این در حالی است که درکشور ترکیه اگر بخواهند همان خودرو را با همان کیفیت تولید کنند یک سوم نیروی کار ما را خواهند داشت.
نظرات