به نقل از سی‌ان‌ان، اوپک، روسیه و دیگر تولیدکنندگان بزرگ نفت، روز پنج‌شنبه در نشست وین به توافق رسیدند، قرارداد کاهش تولید را 9 ماه دیگر تمدید کنند. اجرای توافق کاهش در تولید، با هدف مهار عرضه جهانی و افزایش قیمت نفت، از ژانویه گذشته آغاز شد. در حالی که این توافق اوپک توانسته است تا حدی منجر به افزایش قیمت شود، اما تولیدکنندگان اصلی دنیا، تا این لحظه موفق نشده‌اند عرضه بیش از حد جهانی را که در حال حاضر مهم‌ترین مسئله آنهاست، مهار کنند. با وجود تلاش‌های روسیه و اوپک، ذخایر نفتی در ایالات متحده و چند اقتصاد مهم دیگر دنیا همچنان بالاست که ترس سرمایه‌گذاران را به همراه داشته است. براساس آمار‌های اداره اطلاعات انرژی، در حال حاضر 513.3 میلیون بشکه ذخیره نفتی در آمریکا وجود دارد. این میزان حتی 6 درصد بیشتر از حجم ذخایر این کشور، قبل از امضای قراداد کاهش تولید توسط اوپک است. آژانس بین‌المللی انرژی هم در گزارشی اعلام کرده است، ذخایر نفتی در کشورهای توسعه‌یافته 24 میلیون بشکه در سه ماهه نخست سال افزایش یافته و به 1.2 میلیارد بشکه رسیده است. تحلیل‌گران بسیاری معتقدند، اجرای قراداد کاهش تولید تنها توانسته تاثیر بسیار کمی در مهار مازاد عرضه بگذارد. چرا سیاست کاهش تولید چندان موفق نبوده است؟ تحلیل‌گران در پاسخ به این سوال، سه مسئله مهم را مطرح کرده‌اند: عربستان سعودی و روسیه پیش از اجرایی شدن توافق کاهش تولید در ژانویه گذشته، مازاد عرضه جهانی را از طریق افزایش صادرات، بالا بردند. اوپک همچنان در حال صادر کردن نفت به آمریکا است. حجم واردات نفت آمریکا در 2017، بیش از حجم واردات این کشور در 2016 بوده است. نفت شیل آمریکا توانسته است تا حدی کاهش تولید اوپک را جبران کند. تولیدکنندگان شیل آمریکا، بیش از آنچه اعضای اوپک پیش‌بینی می‌کردند، انعطاف‌پذیر بوده‌اند. با این حال، وزیر انرژی عربستان سعودی معتقد است، با تمدید 9 ماهه کاهش تولید، بازار نفت در فصل اول 2018 به تعادل می‌رسد. برخی تحلیل‌گران هم با این پیش‌بینی موافقند. اما این بدان معنا نیست که توازن بازار تا ابد ادامه خواهد داشت. دلیل این امر هم واضح است؛ قیمت بالای نفت انگیزه آمریکا برای تولید بیشتر را بالا می‌برد. پس از پایان این قرارداد، شیل آمریکا هم به میزان قابل توجهی افزایش یافته است که خود منجر به افزایش مجدد ذخایر جهانی می‌شود.
