سیاستمداران موفق ۲۰۱۷ چه کسانی هستند و چه کردند؟

الهام میرمحمدی: تحولات مهم در خاورمیانه، ولیعهدی محمد بن سلمان، تشدید جنگ یمن، پیروزی حسن روحانی در انتخابات، اقدامات جنجالی دونالد ترامپ و نزاع‌های لفظی‌اش با کیم‌جونگ‌اون، بحران ونزوئلا و کشتار مسلمانان روهینگیا سال 2017 را سالی پرخبر ساخت.

به گزارش تجارت‌نیوز ، اروپا نیز شاهد تحولات مهمی چون ریاست‌جمهوری مکرون به عنوان‌ جوان‌ترین رئیس‌جمهور فرانسه و صدراعظمی مرکل برای چهارمین دور بود که هر دو به دنبال کسب رهبری جهان هستند.

آمریکا از بسیاری از معاهدات خارج شد. در کاتالونیا همه‌پرسی استقلال برگزار شد.

تمامی این رویدادها موجب شد، امسال سالی پر از آشفتگی‌ برای بسیاری از رهبران جهان باشد. رهبران برخی کشورها با بهره جستن از تغییرات ژئوپولتیک موفق شدند، موفقیت‌هایی کسب کنند؛ برخی دیگر اما سالی ناموفق را سپری کرده‌اند.

سی‌ان‌ن اخیرا در گزارشی به بررسی و ارزیابی رهبران موفق و ناموفق جهان در سال 2017 پرداخته و چالش‌های آنها در سال 2018 را پیش‌بینی کرده است.

امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه: موفق

سال 2017 سال مکرون بود. در ابتدا بعید به نظر می‌رسید که وزیر سابق اقتصاد بتواند پیروز انتخابات ریاست‌جمهوری شود.

اما با تضعیف غیرقابل پیش‌بینی دو حزب اصلی فرانسه -جمهوری‌خواهان محافظه‌کار و سوسیالیت- که بیش از 60 سال قدرت را در دست داشتند، مکرون توانست مسیری برای پیروزی خود بیابد.

آشفتگی‌های سیاسی در لندن، واشنگتن و برلین همراه با چشم‌انداز بلندپروازانه او موجب شد مکرون نه تنها رئیس‌جمهور فرانسه شود بلکه به احتمال زیاد به عنوان رهبر جدید جهان معرفی شود.

به نظر می‌رسد سال پیش رو، سالی بسیار امیدوارکننده برای او باشد.

آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان (ناموفق)

سال 2017 سالی سخت برای مرکل بود. در ابتدا می‌بایست روابط خود با ترامپ را ترمیم می‌کرد و سپس در جریان انتخابات پارلمان آلمان ناچار شد با ظهور راست افراطی و پوپولیسم مقابله کند.

در دیدار نخست با رئیس‌جمهور آمریکا، ترامپ از دست دادن با او خودداری کرد. با این وجود مرکل موفق شد روابط کاری خوبی را با آمریکا ایجاد کند.

پس از این موفقیت، مرکل تمرکز خود را متوجه انتخابات پارلمانی در ماه سپتامبر کرد. اما هواداران حزب او بیش از یک میلیون رای را به حزب راست افراطی واگذار کرد.

اگرچه او همچنان صدراعظم کشور است اما نیاز به یک ائتلاف با سوسیال‌دموکرات‌ها دارد تا با چالش‌هایی که در سال 2018 با آن مواجه خواهد شد، مقابله کند.

بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه (موفق)

در سال 2017، بشار اسد موفق شد با بهره‌برداری از جنگ علیه داعش به تثبیت و تقویت قدرت خود در سوریه بپردازد.

او همچنین از حملات کوتاه اما نمادین هوایی نیروهای آمریکایی به نفع خود بهره جست.

آشفتگی‌های منطقه پس از نابودی داعش و رویارویی ایران و عربستان موجب شده کشورهای غربی توجه ویژه‌ای به اقدامات اسد در جریان جنگ داخلی نداشته باشند.

در سال آینده او باید تهدیدهای ناشی از مداخله نظامی اسرائیل در کشور سوریه را جدی بگیرد.

آنگ‌سان سوچی، رهبر میانمار (ناموفق)

رهبر منتخب میانمار که یک امید دموکراتیک برای جنوب شرقی آسیا محسوب می‌شد، در سال 2017 به دلیل آنچه سازمان ملل آن را پاکسازی قومی می‌خواند، متهم شد و اعتبار خود را از دست داد. وی در نهایت ناچار به عذرخواهی شد.

آنگ‌سان سوچی که برنده جایزه صلح نوبل است و خود مبارزی بزرگ برای دموکراسی بود، زمانی می‌گفت: این قدرت نیست که فساد ایجاد می‌کند بلکه ترس است. ترس از دست دادن قدرت، کسانی را که به آن عادت کرده‌اند به فساد می‌کشاند.

در اواسط سپتامبر و پس از آنکه بیش از 400 هزار مسلمان روهینگیایی در سراسر مرز میانمار به بنگلادش گریختند، آنگ‌سان سوچی در مورد این بحران گفت: ما به دنبال ریشه‌یابی و علت خروج اقلیت روهینگیایی از کشور هستیم.

از آن زمان تاکنون خروج پناهندگان به بیش از 600 هزار نفر افزایش یافته است.

او به دلیل عدم قاطعیت در پایان دادن به خشونت علیه مسلمانان و حفاظت از حقوق آنان مورد انتقاد شدید مدافعان حقوق بشر قرار گرفته است.

با این وجود او همچنان از حمایت داخلی برخوردار است.

رجب‌طیب‌اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه (موفق)

آرزوی دیرینه اردوغان تغییر نظام پارلمانی ترکیه به ریاستی بود. او موفق شد در سال 2017 تغییراتی در قانون اساسی ترکیه به وجود آورد و این هدف را محقق سازد.

اردوغان 14 سال است که بر مسند قدرت نشسته و از او به عنوان سیاستمداری یاد می‌شود که روزنامه‌نگاران را زندانی می‌کند و به دلیل پاکسازی‌های گسترده‌اش، خسارت بسیاری بر بخش‌های دولتی ترکیه وارد کرده است.

اما در عین حال، وی با انجام مانورهایی تضمین کرده است که ترکیه برای حل بحران‌های منطقه‌ای پای میز مذاکره حضور خواهد داشت.

او سالی پرچالش را پیش رو دارد.

در سال 2018، اردوغان باید با پرونده فساد خود و اطرافیانش در داخل ترکیه و همچنین عدم اطمینان منطقه‌ای در فضای بین‌المللی مواجه شود.

اما به نظر می‌رسد، با وجود یک اپوزیسیون نسبتا ضعیف در این کشور، اردوغان همچنان قدرت خود را حفظ کند.

ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه (موفق)

پوتین در داخل روسیه محبوب است. او در حال آماده کردن خود برای انتخابات ریاست‌جمهوری مارس 2018 است.

با این وجود، پوتین باید با رکود اقتصادی مقابله کند.

از سوی دیگر کمیته بین‌المللی المپیک، کاروان روسیه را به علت دوپینگ سازمان‌یافته از حضور در رقابت‌ها منع کرد.

در سال 2017، او تلاش کرد تا روابط خود را با آمریکا بهبود بخشد. موضوع مداخله روس‌ها در انتخابات آمریکا نیز در این سال مطرح شد.

از سوی دیگر، تحریم‌های آمریکا علیه روسیه تشدید شد.

اما به طور کل، پوتین با استفاده از حضور نظامی در منطقه و حمایت از بشار اسد موفق شد قدرت خود را در خاورمیانه تثبیت کند.

شی‌جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین (موفق)

سال 2017 سال بسیار خوبی برای رئیس‌جمهور چین بود.

او موفق شد ایدئولوژی سیاسی خود را وارد اساسنامه حزب کمونیست کند. این اقدام شی‌جین‌پینگ را هم‌تراز مائو زدونگ قرار می‌دهد.

اقدامات او موجب شده تولید ناخالص داخلی چین افزایش یابد.

اما رئیس‌جمهور چین با چالش‌هایی هم مواجه است. وضعیت امنیتی خطرناک در کره شمالی، دیدگاه‌های تجاری غیرقابل پیش‌بینی ترامپ و احتمال کاهش رشد اقتصادی از جمله مهم‌ترین دغدغه‌های او محسوب می‌شود.

در سال 2018، موضوع کره شمالی اولویت اصلی او خواهد بود.

کیم‌جونگ‌اون، رهبر کره شمالی (موفق)

اوایل ماه ژانویه کیم‌جونگ‌اون اعلام کرد، کره شمالی در مراحل نهایی توسعه یک موشک بالستیک بین‌قاره‌ای است.

روز بعد دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا گفت، پیونگ‌یانگ هرگز چنین سلاحی را نخواهد داشت.

11 ماه بعد از این موضوع گذشته و کره شمالی 15 آزمایش موشکی و یک آزمایش هسته‌ای انجام داده است.

کیم رئیس‌جمهور آمریکا را به مبارزه با پیشرفته‌ترین سلاح‌های کره شمالی دعوت کرده است.

اگر سال 2017، سال مبارزه با اراده‎ها و توهین‌های ردوبدل‌شده میان ترامپ و کیم و تهدید یکدیگر بود، 2018 قطعا سال عدم قطعیت برای رهبر کره شمالی خواهد بود.

احتمال افزایش خطر جنگ و تحریم‌های بی‌سابقه علیه کره شمالی وجود دارد.

ترزا می، نخست‌وزیر بریتانیا (ناموفق)

فشار ترزا می برای برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی در بریتانیا موجب شد او اکثریت را در پارلمان از دست بدهد.

برای باقی ماندن در قدرت او ناچار شد با محافظه‌کاران ایرلند شمالی ائتلاف کند.

این امر انتقاد مخالفان را به دنبال داشت و از سوی دیگر مسئله مرزی با ایرلند را هم به مذاکرات برگزیت اضافه کرد.

ترزا می همچنین با مسئله رسوایی‌های جنسی اعضای حزب محافظه‌کار مواجه شد و این موضوع موجب شد او سه وزیر کابینه خود را از دست بدهد. این احتمال وجود دارد که او قدرت خود را از دست بدهد و با فرد دیگری جایگزین شود.

با این وجود، نباید دستاورد او را در دستیابی به مرحله دوم مذاکرات برگزیت نادیده گرفت.

دور دوم مذاکرات در جریان است و شایعات در مورد آینده سیاسی او نیز ادامه خواهد یافت.

محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی (موفق)

محمد بن سلمان با اصلاحاتی که در داخل انجام داده، موفق شده در میان جوانان سعودی محبوبیت کسب کند.

زنان در این کشور اجازه رانندگی پیدا کردند، سینماها باز شدند، قدرت مقامات مذهبی محدود شد و کنترل‌های محدودکننده برای جوانان کمتر شده است.

در سطح بین‌المللی نیز او به شریک ترامپ تبدیل شده است.

وی با برنامه‌ای موسوم به «چشم‌انداز 2030» در تلاش است در جهت اصلاح اقتصادی گام بر دارد و اقتصاد این کشور را غیرنفتی کند. این امر به شکل گسترده‌ای در خارج از کشور نیز مورد توجه قرار گرفته است.

با این وجود، سال آینده، سالی دشوار برای او خواهد بود. سرکوب به بهانه مقابله با فساد، سوالات و انتقادهای بسیاری را درباره سیاست‌های محمد بن سلمان به وجود آورده است.

همچنین، جنگ یمن نقد جهانی را به دنبال داشته و از سوی دیگر، اصلاحات او در داخل ممکن است با موانع بسیاری مواجه شود.

حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران (موفق)

حسن روحانی سال موفقیت‌آمیزی را پشت سر گذاشته است. اما در عین حال در سال 2018 با چالش‌های جدیدی مواجه خواهد بود.

او موفق شد توافقنامه هسته‌ای را با قدرت‌های جهان امضا کند و این امر موجب بهبود اوضاع اقتصادی ایران شد.

وی همچنین پیروز انتخابات ریاست‌جمهوری بود.

مشکلات اصلی روحانی ترامپ و تندورهای داخل کشور است.

از یک‌سو، دونالد ترامپ مواضع سخت‌گیرانه‌ای را در قبال ایران اتخاذ کرده و از سوی دیگر، تندروهای داخلی او را متهم به داشتن موضعی نرم در برابر آمریکا می‌کنند.

اگر مانع‌تراشی‌های ترامپ ادامه پیدا کند، سال 2018 ممکن است سال سختی برای حسن روحانی باشد.

ماریانو راخوی، نخست‌وزیر اسپانیا (ناموفق)

2017 سالی است که احتمالا راخوی دوست دارد برای همیشه فراموش کند. روز اول اکتبر همه‌پرسی استقلال کاتالونیا علی‌رغم مخالفت دادگاه قانون اساسی اسپانیا برگزار شد.

مقام‌های مادرید بر این باورند که جدایی کاتالونیا بر اساس قانون اساسی 1978 میلادی غیرقانونی است.

لازم به ذکر است، کاتالونیا منطقه ثروتمند شمال شرق اسپانیا است که فرهنگ و زبان خاص خود را دارد.

نگرانی‌ها نسبت به تاثیرات منفی بحران کاتالونیا در پایتخت‌های اروپایی رو به افزایش است. اسپانیا چهارمین اقتصاد بزرگ منطقه یورو به شمار می‌رود و تشدید این بحران می‌تواند به سایر کشورهای اتحادیه اروپا نیز سرازیر شود.

شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن (موفق)

او نخستین رهبر جهان بود که با چاپلوسی و تملق مورد لطف و عنایت رئیس‌جمهور غیرقابل پیش‌بینی آمریکا قرار گرفت.

شینزو آبه با استفاده از اهرم حملات کره شمالی بار دیگر موفق شد موضوع اصلاح قانون اساسی کشور را به میان آورد.

طرح حزب حاکم برای اصلاح ماده نهم قانون اساسی، اصلاح این ماده را عاملی برای توانایی توکیو به منظور حمایت از جان و مال شهروندان این کشور دانسته بود.

در اصل نهم قانون اساسی ژاپن نوشته شده، به منظور تحقق صلح بین‌المللی بر اساس عدالت و نظم، مردم ژاپن برای همیشه جنگ را به عنوان وسیله‌ای برای اعمال حاکمیت یک کشور و نیز تهدید یا استفاده از زور به عنوان وسیله‌ حل اختلافات بین‌المللی مردود می‌شمارند.

از دیگر دستاوردهای ژاپن در سال 2017 رشد اقتصادی این کشور است. این کشور بالاترین رشد اقتصادی را طی دو دهه اخیر داشته است.

اوهورو کنیاتا، رئیس‌جمهور کنیا (ناموفق)

اگرچه او پیروز انتخابات ریاست‌جمهوری بود، اما سال 2017 سال خوبی برای او نبود.

پس از اینکه رقیب او، رایلا اودینگا روند رای‌گیری و انتخابات را ناعادلانه خواند، در ماه سپتامبر، دیوان عالی کنیا این انتخابات را باطل اعلام کرد.

اودینگا و طرفدارانش اما برگزاری مجدد انتخابات در ماه اکتبر را نیز تحریم کردند و به این ترتیب رهبری اوهورو کنیاتا زیر سوال رفت.

او وعده داده بود که رئیس‌جمهوری برای همه مردم کنیا باشد اما پس از برگزاری انتخابات، فضا به‌گونه‌ای شد که احتمال تنش‌های قومی در کنیا افزایش یافت.

از مهم‌ترین چالش‌های او در سال 2018، یافتن راهی برای متحد کردن مردم کشورش است.

جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا (موفق)

در سالی که گذشت، ترودو از آزارهایی که در حق بومیان این کشور در سال‌های گذشته روا شده بود، عذرخواهی کرد. اما رهبران بومیان کانادا این عذرخواهی را ناکافی دانستند.

با این وجود، رشد اقتصادی کشور او در سال 2017 چشمگیر بود. از سوی دیگر، وی معافیت‌های مالیاتی برای خانواده‌های نیازمند در نظر گرفت.

از عمده‌ترین دشواری‌های او در سال 2018 متقاعد کردن دونالد ترامپ برای بازگشت به موافقتنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی است. امری که بعید است اتفاق بیفتد.

نیکولاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا (ناموفق)

سال 2017 سال اعتراضات ضددولتی در ونزوئلا بوده و بیش از 120 معترض در درگیری‌ها با پلیس کشته شدند.

پیشنهاد مادورو برای بازنویسی قانونی اساسی با هدف تثبیت قدرتش، وضعیت را به مراتب بدتر کرد.

در اواخر جولای، آمریکا با محکوم کردن این تصمیم، تحریم‌های تازه‌ای را علیه مادورو وضع کرد.

سال آینده، سال مقابله او با تحریم‌های جدید آمریکاست.

ملکوم ترنبول، نخست‌وزیر استرالیا (موفق)

از مهم‌ترین اتفاقاتی که در اوایل سال افتاد، مکالمه تلفنی ناخوشایند او با دونالد ترامپ بود.

اختلاف‌نظر و جدال لفظی میان او و ترامپ درباره توافق مهاجرتی با استرالیا، خشم رئیس‌جمهور آمریکا را به دنبال داشت.

در سطح داخلی نیز اتفاقات متفاوتی روی داده است.

سال آینده سالی پرچالش برای او خواهد بود؛ چرا که توانایی او برای حفظ اقتصاد کشور مورد قضاوت قرار خواهد گرفت.

لازم به ذکر است، استرالیا در ماه‌های مارس و ژوئن سال 1991 دو فصل رشد اقتصادی منفی را ثبت کرد و پس از آن 103 فصل را بدون رکود اقتصادی ادامه داده و توانسته با این رکورد با هلند در یک جایگاه قرار بگیرد.

به رغم این پیشرفت‎ها، اقتصاددانان هشدار داده‌اند که رشد اقتصادی استرالیا در سال‌های آینده ممکن است چندان هم مطلوب نباشد.

انریکه پنیانیتو، رئیس‌جمهور مکزیک (ناموفق)

در ژانویه 2017 پس از تصویب افزایش قیمت سوخت در این کشور، پنیانیتو با تظاهرات خشونت‌آمیز مواجه شد.

این تنها یکی از چند بحران رئیس‌جمهور مکزیک در این سال محسوب می‌شود. به دنبال اعتراض‌ها وی پرسید: شما اگر جای من بودید، چه می‌کردید؟

همچنین به دنبال مطرح شدن موضوع کشیدن دیوار بین دو کشور آمریکا و مکزیک از سوی ترامپ، او ناچار شد دیدار با رئیس‌جمهور آمریکا را لغو کند.

در ماه سپتامبر نیز در میان اختلافات خود با واشنگتن در مورد توافق نفتا، وی وعده داد که از منزلت ملی مردم مکزیک دفاع کند.

نرخ محبوبیت او در ماه سپتامبر به 28 درصد کاهش یافت.

اما پنیانیتو فرصتی نیافت تا محبوبیت خود را باز یابد. زمین‌لرزه 7.1 ریشتری در 19 سپتامبر در پایتخت و مناطق اطراف، 369 کشته بر جای گذاشت.

جاسیندا آردرن، نخست‌وزیر نیوزیلند (موفق)

جاسیندا آردرن در اواخر اکتبر 2017 و در سن 37 سالگی به عنوان جوان‌ترین رهبر زن در جهان انتخاب شد.

او قرار است دولت ائتلافی چپ میانه را در این کشور تشکیل دهد و از مهم‌ترن چالش‌های او در سال آینده همین ائتلاف است.

پیش‌بینی‌ها برای رشد اقتصادی این کشور در چند سال آینده 3 درصد است.

جاکوب زوما، رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی (ناموفق)

نتایج ضعیف انتخابات محلی در سال 2016 نشان داد که رای‌دهندگان از حزب حاکم این کشور، حزب کنگره ملی آفریقا -ای‌ان‌سی-راضی نیستند.

دوره زمام‌داری جاکوب زوما همچنین با چندین رسوایی همراه بوده و پرونده فساد و فروش سلاح حدود 10 سال است که علیه وی تشکیل شده است.

حزب کنگره ملی ای‌ان‌سی در نشستی 4 روزه تصمیم گرفت رهبری جدید برای خود انتخاب کند. و به این ترتیب جاکوب زوما جایگاه خود را به فرد دیگری واگذار می‌کند. تا سال 2019 اما او فقط در قالب رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی به نقش سیاسی خود ادامه می‌دهد.