ایران به سوریه سوخت صادر می‌کند؟/ تهاتر سوخت با کالا منطقی است؟

به گزارش تجارت‌نیوز ، بعد از انتشار خبر ورود کشتی‌های سوختی ایران به سوریه برای رسیدن به لبنان، شایعاتی مبنی بر صادرات سوخت ایران به سوریه هم مطرح شد. این شایعات تا حدی بالا گرفت که حتی برخی از کاربران توییتر فارسی ادعا می‌کردند که اصلا کمبود گاز در زمستان هم به همین دلیل بوده است. محمد علی خطیبی، نماینده سابق ایران در اوپک در همین باره به تجارت‌نیوز توضیح می‌دهد: همان گونه که ایران با مشکلات تحریم‌ها دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، سوریه هم شرایط مشابهی دارد و در چنین شرایطی دادوستد ما منطقی است.

خطیبی ادامه می‌دهد: ما به هر کشوری که از ما در خواست صادرات سوخت کند، سوخت صادر می‌کنیم. البته که آن کشور هم موظف است در قبال سوخت ما پول یا کالا به ایران صادر کند.

او معتقد است باید تحریم‌ها را به هر نحو دور بزنیم: در شرایط سخت فعلی ما که تحریم‌ها اسباب دردسر شده‌اند، هر چقدر بتوانیم سوخت بیشتری بفروشیم و تحریم‌ها را دور بزنیم، برای ما بهتر است. این که قرار است در برابر سوخت خود کالا یا پول دریافت کنیم تفاوت زیادی ندارد. اولویت فروش نفت و شکستن تحریم‌هاست. به زبان دیگر در چنین شرایطی این که قرار است به چه کشور نفت صادر کنیم یا آن کشور در قبال نفت به ما کالا می‌دهد یا پول، اهمیت کمتری نسبت به مقوله شکسته شدن تحریم دارد.

خطیبی در سطح کلان‌تر می‌‌افزاید: بحثی مطرح شده بود و قرار بود کشورهایی که تحریم شده‌اند، بلوک کشورهای تحریم‌شده را تشکیل دهند تا بتوانند در آن بلوک بدون محدودیت و باهم‌دیگر، تجارت کنند.

اگر همان گونه که نماینده سابق ایران در اوپک گفته، چنین بلوکی تشکیل شود، مزیت تشکیلش این است که همه کشورهای عضو آن تحریم هستند. از آن‌ جایی که بالاتر از سیاهی رنگی نیست، اعضای این بلوک به راحتی و بدون ریسک مجازات باهم دادوستد می‌کنند.

این در حالی است که در شرایط تحریمی، کشورهای دیگر که مجبور به تحمل تحریم‌ها نیستند، نفت را با تخفیف فراوان می‌خرند و این گونه توجیه می‌کنند که با خرید نفت تحریمی، خطر زیادی را به جان می‌خرند و باید هزینه زیادی برای حمل‌و‌نقل مخفیانه آن پرداخت کنند.

البته، خطیبی یادآوری می‌کند: دولت باید بررسی کند و ببیند به کدام کالاها نیاز بیشتری دارد تا همان کالا را به جای این که با مشکلات زیاد از کشورهای دیگر وارد کند، از کشوری مانند سوریه تهاتر کند.

او اظهار امیدواری می‌کند: این یک بازی برد-برد است زیرا هم نیازهای نفتی سوریه رفع می‌شود و هم ما کالای مورد نیازمان را وارد می‌کنیم ولی باید کالای موردنیاز کشور را وارد کنیم.

تهاتر سوخت با کالا؟

در همین حال، صمد محمدی، کارشناس مسایل سوریه در گفتگوی با فارس گفته بود: سوریه درآمد ارزی خاصی ندارد؛ یکی از راهکارهای پرداخت آنان تهاتر است که برای آن هم مشکلاتی وجود دارد. مثلا، سوریه صنعت و تولید قابل ملاحظه‌ای ندارد.

محمدی همچنین روشن‌سازی کرده بود: سوریه قراردادی برای برداشت ایران از معادن فسفاتش منعقد کرده است.

اما به نظر نمی‌رسد چنین ایده‌ای موفق باشد زیرا نمی‌توان در مقابل فروش نفت، بنزین و گازوئیل تنها فسفات برداشت کنیم و اساسا مگر کشور به چه میزان فسفات نیاز دارد؟

نماینده سابق اوپک در نهایت خاطرنشان می‌کند: اگر سوریه نتواند کالای مورد نیاز کشور را تهاتر کند، به هرحال می‌توانیم از آن‌ها پول دریافت کنیم.

باید دید که وعده تشکیل بلوک کشورهای تحریمی چقدر امکان‌پذیر است؟ اصلا این کشورها سرمایه لازم برای دادوستد صرف در محدوه همین بلوک را دارند؟ آیا این کشورها به جز همکاری اقتصادی، می‌توانند منافع مشترک سیاسی هم بیابند یا برخی مسایل سیاسی موجب عدم تفاهم این کشورها می‌شود؟

برای مطالعه بیشتر، گزارش « انتقال سوخت از ایران به لبنان، پولی یا مجانی ؟» را بخوانید.