محمد امین سامنی 
شرکت‌های نفتی جهان از وعده‌های سبز خود عقب‌نشینی کرده‌اند:
سودِ کمپین‌های محیط زیستی شرکت‌های نفتی چقدر است؟
سود سرشار از وعده‌های محیط زیستی! این اتهامی است که شرکت‌های بزرگ نفتی جهان با آن مواجه هستند. پژوهش‌ها می‌گویند باوجود سود سرشار، این شرکت‌های نفتی به وعده‌های محیط زیستی خود برای کاهش تولید کربن عمل نمی‌کنند.
به گزارش تجارت‌نیوز ، چندی پیش بود که غول‌های نفتی با وعده‌هایی مبنی بر کاهش انتشار کربن و مقابله با تغییرات اقلیمی سعی در پیشی گرفتن از یکدیگر داشتند. در سال 2020، قیمت هر بشکه نفت برای مدت کوتاهی به زیر صفر رسید. بریتیش پترولیوم وعده کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را داد، شِل متعهد شد که به «صفر خالص» برسد و اِکسون موبیل تلاش‌های خود را برای تبدیل جلبک‌ها به سوخت در بوق‌وکَرنا کرد.
بریتیش پترولیوم از هدف خود برای کاهش 35 درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال 2030، که زمانی به عنوان بلندپروازانه‌ترین و ملموس‌ترین هدف در صنعت ستایش می‌شد، کنار رفت و در عوض وعده کاهش بین 20 تا 30 درصدی را داد. شِل اعلام کرد برخلاف انتظارات امسال هزینه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر را افزایش نخواهد داد. در همین حال، اکسون بودجه یک دهه تلاش برای طرح جلبک خود را پس گرفته است .
این اعلامیه‌های بی‌سروصدا با گزارش‌های اخیر درآمدهای پرفروش‌شان که توسط مدیران تجلیل شد و سیاستمدارانی مانند جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا که آنها را «ظالمانه» خواند، مورد تحسین قرار گرفت، مصادف شد. به دلیل افزایش قیمت نفت در سال گذشته به بیش از 100 دلار در هر بشکه، غول‌های نفتی تقریباً سود خود را نسبت به سال قبل دوبرابر کردند و بریتیش پترولیوم به 28 میلیارد دلار و شل 40 میلیارد دلار رسید. اکسون، بزرگ‌ترین شرکت نفتی که کمترین علاقه را به انرژی‌های تجدیدپذیر داشته است، نتایج بهتری را گزارش کرد؛ 56 میلیارد دلار، که 143 درصد نسبت به سال قبل و رکورد یک شرکت نفتی غربی بود.
سهم شرکت‌های نفتی در انرژی‌های تجدیدپذیر
پس چرا شرکت‌های نفتی اکنون سهم خود را در انرژی‌های تجدیدپذیر کاهش می‌دهند، در حالی که پول نقد زیادی برای خرج کردن دارند و جهان با آتش‌سوزی‌های اسفناک، سیل‌ها و خشکسالی‌های ناشی از تغییرات آب‌وهوایی دست‌وپنجه نرم می‌کند؟
سهولت سودهای کوتاه‌مدت زمانی که قیمت نفت بالاست و پوشش سیاسی ناشی از نگرانی در مورد امنیت انرژی نقش بزرگی ایفا کرده است. مدیران اجرایی که از جریان نقدینگی نفت در سال گذشته ناامید شده و از افزایش هزینه‌های نصب توربین‌های بادی و پنل خورشیدی منصرف شده‌اند، از بازده‌های بلندمدت وعده داده شده توسط سرمایه‌گذاری‌های تجدیدپذیر دور می‌شوند.
به نقل از grist ، تری کوان می‌گوید: «جنگ در اوکراین و بحران سوخت متعاقب آن در حالی که اروپا و آمریکا به دنبال پایان دادن به واردات نفت‌وگاز روسیه هستند، پوشش بیشتری برای بریتیش پترولیوم و سایر شرکت‌ها ایجاد کرده است تا تولید نفت را به نام امنیت انرژی افزایش دهند.»
کوان، کارشناس نفت‌وگاز در موسسه اقتصاد انرژی و تحلیل مالی، می‌گوید: «آنها اراده سیاسی را به دنبال اراده خود در این مرحله دریافت کردند.»
برنارد لونی، مدیرعامل بریتیش پترولیوم هم می‌گوید که هدف آنها تنها ارائه انرژی پاک نیست، بلکه انرژی مقرون به صرفه، انرژی ایمن است.
افزایش هزینه‌های فلزات کمیاب که در توربین‌های بادی و پنل‌های خورشیدی استفاده می‌شوند، ممکن است هزینه‌های شرکت‌های نفتی را برای انرژی‌های تجدیدپذیر کم کند. بر اساس تجزیه و تحلیل بلومبرگ، برای مثال، هزینه نصب پنل خورشیدی ثابت، بین تابستان‌های 2021 و 2022 در سطح جهان 14 درصد افزایش یافته است .
اقدامات شرکت‌های نفتی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای
بریتیش پترولیوم در مقابل انتقاداتی مبنی بر تغییر مسیر خود عقب‌نشینی کرده است. در اوایل این ماه، این شرکت استراتژی خود را برای افزایش هزینه انرژی کم کربن از یک میلیارد دلار در سال گذشته به بین 3 تا 5 میلیارد دلار در سال تا 2025 به روز کرد.
پس از اعلام درآمد شِل در ابتدای فوریه، وائل ساوان، مدیرعامل شِل، می‌گوید: «این شرکت قصد دارد تولید گاز طبیعی را افزایش دهد و امسال هزینه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر را افزایش نخواهد داد. در سال 2022، مخارج سرمایه‌ای شِل برای طرح‌های کم کربن به 3.5 میلیارد دلار افزایش یافت که تقریباً 50 درصد افزایش نسبت به سال قبل نشان می‌دهد.»
ساوان توضیح داد، اما سود بالقوه انرژی پاک فردا زمانی که نفت‌وگاز امروز سود بسیار بالایی دارند، منطقی به نظر نمی‌رسد. وی در ادامه بیان کرد: «ما نمی‌توانیم بازدهی کم را توجیه کنیم. قطعاً، ما می‌خواهیم به سمت کربن کمتر و پایین‌تر و پایین‌تر ادامه دهیم، اما باید سودآور باشد.»
همچنین دلایل غیرمنتظره‌ای وجود دارد که غول‌های نفتی ممکن است در حال حاضر از سرمایه‌گذاری‌های تجدیدپذیر عقب‌نشینی کنند. عقب‌نشینی اخیر اِکسون از طرح ساخت سوخت‌های زیستی کم کربن از جلبک‌ها را در نظر بگیرید، طرحی که این شرکت در دهه گذشته 350 میلیون دلار برای آن سرمایه‌گذاری کرده است (علاوه بر صرف حدود نیمی از این مبلغ برای تبلیغات این تلاش).
ویجی سواراپ، مدیر ارشد فناوری اِکسون می‌گوید: «جلبک‌ها هنوز قبل از استقرار به کار بیشتری نیاز دارند، بنابراین شرکت جذب کربن و هیدروژن را در اولویت قرار داده است. قانون کاهش تورم، قانون مهم آب‌وهوایی که جو بایدن رئیس جمهور آمریکا تابستان گذشته امضا کرد، ممکن است ارتباطی با آن داشته باشد.»
به گفته کوان، اکنون به دنبال استفاده از اعتبارات مالیاتی جدید برای پروژه‌هایی هستند که دی اکسید کربن را ذخیره و جذب می‌کنند.
شرکت‌های نفتی تمایل دارند ایده جذب کربن آزاد شده از سوختن سوخت‌های فسیلی را دوست داشته باشند، زیرا این ایده به کسب‌وکار اصلی آنها یعنی فروش سوخت‌های فسیلی مشروعیت می‌بخشد. آنها نه‌تنها می‌توانند به انتشار کربن ادامه دهند، بلکه می‌توانند اعتبار مالیاتی برای به دام انداختن و ذخیره آن دریافت کنند.
شرکت‌های نفتی ممکن است با درآمدهای رکورددار خود جسارت کنند، اما کوان هشدار می‌دهد که بسیاری از سرمایه‌گذاران نگران بازگشت به چرخه رونق و رکود نفت هستند. با این حال، در بلندمدت، او شرط می‌بندد که دوباره نفت مازاد در بازار وجود خواهد داشت و با اهرم‌های کمتری بر سرمایه‌گذاران، شرکت‌های نفتی مجبور خواهند بود آلودگی‌هایی را که تولید می‌کنند مهار کنند.
نظرات