طرح موضوع جزایر از چند ماه پیش توسط اعراب و روسیه و هم اکنون اروپا مطرح شد که مسئله مهمی است. از سوی دیگر و بر اساس اخبار حمله احتمالی اسرائیل متمرکز بر زیر ساخت های نظامی، دفاعی و امنیتی خواهد بود که بر موضوع جزایر سه گانه و بنیه دفاع ملی تاثیر گذار خواهد بود. با توجه به شرایط فعلی اجماع علیه جمهوری اسلامی به تهدیدات علیه تمامیت ارضی ایران شیفت داده شده؛ همچنین کشاندن حاکمیت جمهوری اسلامی در جنک حماس و حزب الله لبنان با اسرائیل با رویکردهای متفاوتی در داخل ایران ارزیابی و تحلیل شده است. به نظر شما برای حفظ وحدت و اراده ملی وجلوگیری از شکاف و انشقاق در دفاع ملی چه باید کرد؟ رضا نصری، تحلیلگر روابط بین الملل در پاسخ به این پرسش یادداشت زیر را به صورت اختصاصی در اختیار تجارت‌نیوز قرار داده است که متن کامل آن را در ادامه خواهید خواند. *** نیروهای ایران‌ستیز چشم طمع به عناصر تشکیل‌دهنده ایران دوخته‌اند و نه فقط به دولت و حکومت ایران برای پاسخ به این پرسش لازم است چند نکته یادآوری شود: اول اینکه موضوعاتی مثل تمامیت ارضی، امنیت و شیرازه اقتصادی کشور مربوط به موجودیتی به نام ایران است. برخی رسانه‌های وابسته به رژیم اسرائیل در خارج از کشور، تلاش می‌کنند اینگونه القا کنند که «جمهوری اسلامی» و «ایران» تفاوت دارند تا بخشی از قشر معترض را با برنامه‌های خصومت‌آمیز اسرائیل همراه کنند. دست‌کم تلاش برخی کشورها برای تعرض به حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه باید به این قشر نشان داده باشد که نیروهای ایران‌ستیز چشم طمع به عناصر تشکیل‌دهنده ایران دوخته‌اند و نه فقط به دولت و حکومت ایران! در نتیجه، لازم است تا یک دیالوگ و تعامل سازنده با قشر ناراضی برقرار شود تا تبلیغات زیان‌بار و جنگ روانی این رسانه‌ها خنثی شود. در شرایط جنگی، مهم‌ترین ضامن بقا و امنیت کشور، وحدت و همبستگی ملی است دوم اینکه برنامه «وفاق ملی» دکتر پزشکیان فقط یک شعار انتخاباتی نبود. طرح بحث وفاق ملی محصول یک تحلیل دقیق از وضعیت منطقه و یک پیش‌بینی درست در مورد سیر تحولات و حوادث بود که امروز با تشدید تنش میان ایران و رژیم اسرائیل نمود پیدا کرده است. در نتیجه، تحقق این وفاق - چه میان دولت و قشر ناراضی مردم و چه میان جناح‌ها و جریان‌های سیاسی - یک ضرورت امنیتی است. در این راستا، هر اقدامی که موجب تشدید نارضایتی عمومی شود یا هر اقدامی که در صفوف مقامات و مسئولان سیاسی کشور تفرقه بیندازد، مغایر با امنیت و مصلحت ملی است. در شرایط جنگی، مهم‌ترین ضامن بقا و امنیت کشور، وحدت و همبستگی ملی است. در غیر این صورت، نیروهای متخاصم می‌توانند از شکاف‌ها، نارضایتی‌ها و اختلافات میان تصمیم‌گیران سیاسی برای لطمه زدن به کیان کشور بهره‌برداری کنند. ایران هم‌چنان قدرتمندترین، قدیمی‌ترین و مقاوم‌ترین کشور در غرب آسیاست سوم اینکه لازم است در زمان بحران‌های خارجی، اعتماد عمومی به توانایی‌های کشور و قابلیت مسئولان در بهره‌برداری بهینه و به موقع از این توانایی‌ها برقرار باشد. ایران هم‌چنان قدرتمندترین، قدیمی‌ترین و مقاوم‌ترین کشور در غرب آسیاست و اهرم‌ها و ابزارهای متعددی برای ایجاد بازدارندگی و دفاع از منافع خود در اختیار دارد. در نتیجه، مهم است این موضوع نیز برای افکار عمومی تبیین شود. ایران به رژیم اسرائیل، حامیان آن و کشورهای منطقه این پیام را برساند که «همه گزینه‌ها روی میز است»! با توجه به شرایط بین المللی و موقعیت تهدیدآمیز برای ایران، راه حل عبور از این بحران پیچیده و در حال وقوع باید چند نکته را در نظر داشت: اول اینکه لازم است ایران به رژیم اسرائیل، حامیان آن و کشورهای منطقه این پیام را برساند که «همه گزینه‌ها روی میز است»! ایران برای دفاع از منافع حیاتی خود - از دیپلماسی گرفته تا توسل به زور تا خروج از ان‌پی‌تی و تغییر رویکرد خود نسبت به ثبات منطقه و بازار انرژی - استفاده خواهد کرد. ضمن اینکه در هیچ شرایطی به نظم جدیدی که در آن ملاحظات راهبردی، امنیتی و اقتصادی آن نادیده گرفته شود تن نخواهد داد. ایران در شرایط فعلی خواستار صلح و ثبات در منطقه، ایجاد همکاری‌های راهبردی با همسایگان، تامین امنیت کشتیرانی و امنیت انرژی و پایبندی کشور‌ها به رژیم عدم اشاعه است. اما چنانچه منافع حیاتی آن مورد تهدید قرار گیرد، مترصد است رویکردش‌ را نسبت به همه این موارد، متناسب با شرایط جدید، تغییر دهد. کانال‌های دیپلماتیک و ارتباطی بدون واسطه با قدرت‌های جهانی برقرار و حفظ شود دوم اینکه لازم است در هر شرایطی، کانال‌های دیپلماتیک و ارتباطی - بدون واسطه - با قدرت‌های جهانی برقرار و حفظ شود. این کانال‌ها ابزاری برای مدیریت تنش و برقراری ثبات هستند و به مثابه سازوکاری برای تعدیل فضا و برقراری ثبات نسبی در اوج درگیری و بحران عمل می‌کنند. این نگاه که با تشدید بحران مسیر دیپلماسی نیز باید بسته شود، نگاهی غیر اصولی و متعصبانه است. اتفاقا ایجاد سازوکارهای کاهش تنش در مواقع بحران از هر زمانی ضروری‌تر است.
