بررسی ادعای عجیب کیهان؛ تکفیریان سوریه با مذاکرات ایران و اروپا مرتبط است؟

به گزارش تجارت نیوز،

مدیر مسئول۷۷ساله روزنامه کیهان که متاسفانه این روزها با اثرات طبیعی سالخوردگی مواجه هستند و آرزوی قلبی روزنامه نگاران، طول عمر و سلامتی ایشان است، با فراموشی تفکیک وظایف بین وزارت خارجه و سایر نهادهای مسئول در پرونده کشور سوریه با حمله به دیپلمات های وزارت خارجه که در حال مذاکره با اروپا بر سر چگونگی نظارت های آژانس بین المللی انرژی اتمی بر تاسیسات هسته ای ایران هستند، دیپلمات ها را افرادی توصیف کرده که سرشان کلاه گذاشتند!

دارنده جایزه «قلم مقدس» در شماره ۱۱ آذر۱۴۰۳ نوشت «در صداقت آقایان تردیدی نیست ولی با عرض پوزش باید گفت، در کاربلدی و ذکاوت سیاسی این عزیزان جای تردید است! آقایان! باور بفرمائید سرتان کلاه گذاشته‌اند! »

شریعتمداری بدون اشاره به بیانیه های قبلی شورای همکاری خلیج فارس در خصوص تعلق مالکیت جزایر سه گانه به امارات که از سوی روسیه، سوریه و چین مورد تایید قرار گرفت، صرفا با حمله به اتحادیه اروپا» کوشش کرد این اقدام ضدایرانی را منحصر به غرب کند. موضوعی که به نظر می رسد به اقتضای موقعیت سلامتی ایشان ناشی از فراموشی از مرور سوابق منازعه ایران بر سر جزایر سه گانه با کشورهای چین و روسیه نیز بوده است.

چه آنکه  آذرماه سال ۱۴۰۱ بود که دولت چین طی بیانیه‌ای مشترک با کشورهای حاشیه خلیج فارس، ضمن تردید ضمنی در مورد مالکیت جمهوری اسلامی بر جزایر سه‌گانه، خواستار حل مسالمت‌آمیز این مناقشه ساختگی از سوی دولت‌های خلیج فارس شده است. در بند ۱۲ بیانیه مشترک چین و سران کشورهای خلیج فارس آمده بود: «رهبران از تلاش‌های مسالمت‌آمیز شامل ابتکارها،پیشنهادهای امارات برای رسیدن به راهکار صلح آمیز برای مسأله سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی، از راه مذاکرات ۲جانبه بر مبنای قوانین بین‌المللی حمایت می‌کنند».

شش ماه بعد از از اقدام چین در امضاء بیانیه ای که ادعای امارات در خصوص جزایر سه گانه ایران را اعتبار می بخشید، روسیه نیز با حضور در نشست شورای همکاری خلیج فارس، همین کار را تکرار کرد. در بخشی از بیانیه پایانی نشست مشترک وزیران خارجه روسیه و ۶ کشور جنوب خلیج فارس (کویت، عربستان سعودی، امارات، قطر،‌ بحرین و عمان) در مسکو آمده بود: "وزیران خارجه شرکت کننده در نشست از تلاش ها و ابتکارات دولت امارات برای حل اختلاف بر سر مسئله جزایر سه گانه از طریق مذاکرات دو جانبه یا دادگاه بین المللی بر پایه حقوق بین الملل و منشور سازمان ملل متحد حمایت می کنند»

مدیر مسئول کیهان در قسمتی از یادداشت امروز خود می نویسد «آمریکا و اروپا در تمامی موضوعات مورد بحث، نه فقط به قانون‌شکنی متهمند، بلکه دست‌هایی آلوده به جنایت دارند. چرا به مجرمان جنایت‌پیشه اجازه داده‌اید که در جایگاه شاکی بنشینند و جمهوری اسلامی ایران را که قربانی جنایات آنهاست به محاکمه بکشند!؟   ۲۶ مهرماه ۱۴۰۳ اتحادیه اروپا در نشست مشترک و بی‌سابقه با شورای همکاری خلیج‌فارس بیانیه‌ای ضدایرانی درباره جزایر سه‌گانه را امضاء کرد. در این بیانیه برای اولین بار از واژه «اشغالگر»! علیه ایران اسلامی استفاده شده بود.»

شریعتمداری با بی فایده خواندن مذاکرات اذعان می کند «با شرحی که گذشت  از دولت و وزارت امور خارجه محترم، انتظار آن بود که اروپا را به اتهام دشمنی‌های بی‌دلیل و سند علیه ایران اسلامی به محاکمه بکشند! نه آن که روی صندلی متهم بنشینند! کاش وزارت امور خارجه و مخصوصاً دیپلمات‌های مذاکره‌کننده کشورمان به جای جملات کلیشه‌ای «مذاکرات به خوبی پیش رفت»! «طرفین نظرات خود را در فضای دیپلماتیک مطرح کردند»! و کلیات ابوالبقای دیگری از این دست، برای ملت توضیح بدهند که چرا به مذاکراتی با موضوعات یادشده و آن‌هم با اروپای مورد اشاره تن داده‌اند!؟»

کارشناسان روابط بین الملل می گویند مذاکرات هسته ای ایران با اروپا و آژانس در امتداد مذاکرات دیپلمات های دولت شهید رئیسی است که با مدیریت علی باقری کنی از سال۱۴۰۰ تا تابستان۱۴۰۳ در جریان بود و در نهایت به سه قطعنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه ایران و دو قطعنامه اتحادیه اروپا منتهی شد.

مشخص نیست چرا حسین شریعتمداری با فراموشی سوابق مذاکرات قبلی در دولت سیزدهم و پیامدهای نامطلوب آن بر منافع ملی ایران و بدون توجه به هدایت مذاکرات از سوی مقام معظم رهبری، حملات تخریبی خود را متوجه دیپلمات های وزارت خارجه نموده است.

 تخریب هایی که مشخصا درباره پرونده سوریه ارتباط «مستقیم» به وزارت خارجه نداشته و با وجود تعدد پرونده های حل نشده بر جا مانده در دولت سیزدهم، ظرفیت وزارتخانه و شخص دکتر عباس عراقچی در خدمت تقویت محور مقاومت قرار گرفته است. از این رو به نظر می رسد اقتضای موقعیت طبیعی حسین شریعتمداری۷۷ساله، ایشان را به جای استدلال های منطقی به ارتباط دادن موضوعات بی ربط و بدون درنظر گرفتن مناسبات سیاسی در ایران سوق داده است.