از ظهور تا سقوط کیان تایر/ معیشت ۵ هزار خانوار در معرض خطر جدی

به گزارش تجارت‌نیوز ، کیان تایر که روزی نگین صعنت لاستیک‌سازی در خاورمیانه محسوب می‌شد؛ به سرنوشت شوم کارخانه‌های از کارافتاده دیگر از جمله هفت تپه، هپکو، داروگر و ده‌ها کارخانه بزرگ و قدیمی دیگر در کشور دچار شده است. اما این کارخانه چطور به این مرحله رسید؟

خرداد ماه سال 1337 خورشیدی بود که اولین کارخانه تایرسازی در ایران با سرمایه‌گذاری مشترک ایران و شرکت بی.اف.گودریج آمریکا تاسیس و در اسفند 1339 بهره‌برداری از آن آغاز شد. بنیامین گودریچ، کارآفرینی است که در سال 1880 میلادی(1259 شمسی)، شرکت لاستیک‌سازی بی.اف.گودریچ را در آمریکا بنیان نهاد. این شرکت در ساخت تایرهای تیوبلس و بادی به وسیله کائوچوهای مصنوعی و نخ‌های نایلونی ابتکار عمل خوبی را از خود نشان داد.

این کارخانه با هدف تبدیل به مهم‌ترین و نخستین قطب کارخانه تایرسازی در خاورمیانه با شعار تبلیغاتی «لاستیکی که معجزه می‌کند» پا به عرصه صنعت ایران گذاشت.

اولین کارخانه تایرسازی در ایران با سرمایه‌گذاری مشترک ایران و شرکت بی.اف.گودریج آمریکا در اسفند 1339 بهره‌برداری از آن آغاز شد.

این شرکت در سال 1354 با واگذاری سهام، خصوصی شد و در دی ماه سال 1355 کارخانه بی.اف.گودریج در ایران به کیان تایر تغییر نام داد.

لاستیک‌های کیان تایر از محبوبیت بالایی در بسیاری از کشورها برخوردار بود؛ از جمله دلایل آن می‌توان به این مورد اشاره کرد که در زمینه ساخت و طراحی به گونه‌ای بود که کمترین آسیب به محیط زیست وارد می‌شد.

بعد از انقلاب اسلامی، سال 1358 این شرکت زیر نظر کارشناسان و مدیران ایرانی به فعالیت خود ادامه داد و به طور کامل تحت پوشش سازمان صنایع ملی ایران درآمد.

کیان تایر در سال ۱۳۷۱، ساخت دستگاه‌های تایرسازی را آغاز کرد.

دوران شکوه کیان تایر

کیان تایر در سال ۱۳۷۱، ساخت دستگاه‌های تایرسازی را آغاز کرد. در سال۱۳۷۴ ظرفیت اسمی خطوط تولید آن با احتساب محصولات روکش به حدود ۳۰ هزار تن در سال رسید. سال 1375 بود که بخشی از سهام کارخانه به صورت خصوصی درآمد و نام آن به لاستیک البرز تغییر یافت.

دوران اوج و شکوه این شرکت همچنان ادامه داشت و در سال۱۳۷۶ موفق به دریافت یازدهمین جایزه بین‌المللی کیفیت اروپا شد. تولیدات کیان تایر روز به روز افزایش پیدا کرد و در تمام زمینه‌های تایر سواری، وانتی، باری، کشاورزی و… بهترین‌ها را ارائه داد.

کیان تایر بعد از سال‌ها فعالیت، مدت‌هاست که در سراشیبی سقوط افتاده است.

زمستان کیان تایر فرا رسید

طولی نکشید دوران بهار و شکوفایی به اتمام رسید و زمستان سرد پدر تایرسازی ایران آغاز شد.

دهه‌هاست که بروز مشکلات عظیم اقتصادی و بی‌تفاوتی دولت‌ها گریبان‌گیر برندهای قدیمی و با اعتبار شده است و هرساله خبری از سقوط و نابودی این کارخانه‌ها به گوش می‌رسد. درگیری‌های مالیاتی، کاهش قدرت رقابت‌پذیری، فشار قیمت‌گذاری دستوری در دهه‌های اخیر از جمله دلایلی هستند که صنایع تاریخ‌ساز کشور را با بحران مواجه کرده‌اند.

حالا کیان تایر که روزی نگین صعنت لاستیک‌سازی در خاورمیانه محسوب می‌شد؛ به سرنوشت شوم کارخانه‌های از کارافتاده دیگر از جمله هفت تپه، هپکو، چیت ‌ری، داروگر و ده‌ها کارخانه بزرگ و قدیمی دیگر در کشور دچار شده است.

کیان تایر بعد از سال‌ها فعالیت، مدت‌هاست که در سراشیبی سقوط افتاده است و هزار و 200 کارگر آن در بلاتکلیفی به سر می‌برند.

فروردین ماه امسال برخی خبرگزاری‌ها با انتشار گزارشاتی از بسته شدن درهای این کارخانه خبر دادند. کیان تایر ماه‌هاست که درگیر مشکل تعیین تکلیف مالکیت است. تاکنون مزایده‌هایی برای پیدا شدن سرمایه‌گذار از سوی قوه قضاییه برگزار شده اما به علت قیمت بالای آن هیچکس راغب به شرکت در این مزایده‌ها نشد.

کارخانه کیان تایر با آن سابقه روی دست دولت مانده و از عهده تامین حقوق ماهیانه هزار و 200 نفر کارگر خود برنمی‌آید.

معیشت 5 هزار خانوار در خطر است

واگذاری نامناسب این کارخانه به بخش خصوصی در دهه 70، از همان ابتدا مشکلات جدی و بزرگی با خود به همراه آورد و خطوط تولید را به خوابی عمیق فرو بُرد. اکنون بعد از آن تاریخچه درخشان، کارخانه‌ای روی دست دولت مانده است که از عهده تامین حقوق ماهیانه هزار و 200 نفر کارگر خود برنمی‌آید و معیشت نزدیک به 5 هزار خانوارِ مشغول در این کارخانه را در معرض خطر جدی قرار داد.

برخی مسئولین در جهت احیای دوباره کیان تایر ، اقداماتی را در نظر گرفتند و صحبت‌هایی در این‌باره شد اما گشوده نشدن درهای این کارخانه به این معناست که از وعده‌های آنها نتیجه‌ای به ثمر نرسیده است.

در ماه‌های اخیر کارکنان این مجموعه تجمعاتی را در راستای تعیین و تکلیف وضعیت کنونی کارخانه داشته‌اند اما همچنان مطالبات آنها بی‌پاسخ مانده است.