سود شرکت های فولادی از رانت انرژی چقدر است؟

به گزارش تجارت‌نیوز، سعید صمدی، دبیر انجمن زغال سنگ ایران در رابطه با افت تولید زغال سنگ گفت: تولید خام زغال سنگ ایران سال گذشته از ۴ میلیون و ۱۴۲ هزارتن به حدود ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تن رسیده است و مصرف عمده کشور زغال سنگ متالورژیکی است که واردات انجام می گیرد و که باعث بحران در این صنعت شده است. مصرف کنسانتره زغال سنگ ۳٫۶ میلیون در کشور است که حدود ۱٫۷ میلیون تن آن تولید داخلی است و بقیه از طریق واردات است. با توجه به این اعداد و ارقام واردات زغال سنگ در کشور به مانند این است که کشوری که در آن سرشار از منابع نفتی است اقدام به واردات نفت می کند

وی در رابطه با آلایندگی مصرف زغال سنگ با دیگر سوخت های فسیلی گفت: در دنیا چیزی به عنوان آلودگی مطرح می شود بحث گرمایش زمین است و این گرمایش از طریق افزایش دی اکسید کربن صورت می گیرد و تغییرات اقلیمی اتفاق می افتد. در بحث گرمایش زمین تفاوت معنی داری بین سوخت های فسیلی و زغال سنگ وجود ندارد.

او افزود: تقریبا ۹۰ درصد تولید فولاد دنیا از طریق زغال سنگ تامین می شود و به دلیل کمبود و قیمت بالای تامین انرژی منطقی نیست از طریق گاز تامین شود، همچنین به دلیل ارزان بودن حدود ۵۲ درصد انرژی دنیا در حال حاضر از طریق زغال سنگ تامین می شود و بقیه تامین انرژی از طریق گاز و سوخت هسته ای و دیگر موارد انجام می گیرد

صمدی افزود: دولت در ایران گاز یارانه ۹۹ درصدی در اختیار شرکت ها قرار می دهد و تولید کننده فولاد انگیزه ای ندارد به سمت زغال سنگ برود .اگر قیمت گاز به ۵۰ درصد قیمت جهانی برود واحد های فولادی به سمت زغال سنگ رجوع خواهند کرد و عمده سود شرکت های فولادی رانت انرژی است.

او افزود: جلساتی با شرکت ذوب آهن داشتیم و گفته شد به جای اینکه زغال ۱۶ میلیون تومانی وارداتی بخرید با افزایش قیمت زغال ایران به ۷ میلیون تومان در یک بازه زمانی ۳ ساله می توانیم کل زغال کشور را تامین کنیم ولی با توجه به تغییر و تحول های مدیریتی و نبود سیاست های ثابت و مافیای واردات این تفاهم صورت نگرفت.

صمدی با افت ۱۵ درصدی تولید زغال سنگ گفت :از مراجع بالا دستی از ریاست جهموری و سازمان بازرسی کل کشور پیگیری های لازم صورت گرفته است ولی متولی اصلی وزارت صمت است و کوتاهی صورت می گیرد و درک درستی از این موضوع وجود ندارد . وزارت صمت می تواند به مانند جلوگیری از واردات خودرو به نفع تولید کننده سیاست های مناسبی را در این حوزه اتخاذ کند ولی عملا کاری صورت نمی گیرد و از معدن حمایتی نمی شود.