افزایش نرخ ارز واحدهای صنعتی را با مشکل مواجه کرده است

در طول دو دهه گذشـته، صنایع کوچک و متوسط کشـور بحران‌های متعددی را پشت سرگذاشـته و با وضعیت نامطلوبی مواجه شده‌اند.

به گزارش تجارت‌نیوز ، طی این مدت این صنایع کارایی خود را از دسـت دادند و نتوانستند به اهداف مورد نظر خود دست پیدا کنند.

اما سوالی که مطرح می‌شود این است که چرا صنایع کوچک و متوسط از هدف اصلی خود دور ماندند؟ اگر نگاهی دقیق‌تر به گذشته کنیم، به روشنی درمی یابیم که علت اصلی تمامی این اتفاقات این بود که از ابتدا هیچ توجهی به نقشـه راه برای ایجاد این صنایع نشد.

به عبارت دیگر مشخص نبود که این صنایع در چه نقطه‌ای و براساس چه نیازی باید احداث می‌شوند. ضمن اینکه نظارتی نیز بر احداث واحدها و تسهیلات دریافتی صورت نگرفت.

در واقع استراتژی صنعتی برای راه‌اندازی این واحدها وجود نداشــت آنچنان که هر فرد به راحتی می‌توانست پروانه و مجوز لازم را برای احداث این واحدها را دریافت کند.

فارغ از اینکه اصلا نیازی به راه اندازی این واحدها در رشته‌های موجود وجود داشته باشد یا نه؟ چنین اشکالاتی، علت آن شد که امروز شاهد وضعیت نامناسبی در این واحدها باشیم.

در سال‌های گذشته بسیاری از واحدهای کوچک و متوسط در محل‌هایی راه اندازی شد که فاصله زیادی با محل مصرف داشت و همین ساله هزینه‌های زیادی را بر صاحبان این صنایع تحمیل کرد.

با افزایش هزینه‌های حمل ونقل و سوخت این آسیب بیش از هرزمانی به چشم آمد. در صورتی که اگر از همان ابتدا برنامه ریزی درستی صورت می‌گرفت و کالاها در نزدیکی محل مصرف تولید می‌شد مشکلات به حداقل می‌رسید. نه فقط دوره سوخت ارزان که دوره ارز ارزان هم پایان یافته است.

با افزایش سه برابری نرخ ارز بسیاری از این صنایع بدهکار شدند و نتوانسـتند تسهیلات دریافتی برای راه‌اندازی واحدهای خود را بازپرداخت کنند و همین مساله امروز تبدیل به معضلی برای این واحدها شده است.

انحراف از وام‌های زودبازده مشکل دیگری است که گریبان صنایع کوچک و متوسط را در ایران گرفت. برخی از این وامها که با هدف ایجاد اشتغال در اختیار متقاضیان قرار گرفته بود، در عمـل به جای واحد تولیدی صرف امور دیگری شد و همین مساله بر افزایش نرخ بیکاری دامن زد.

در حالی که در کشورهای دیگر، 70 تا 80 درصد سرمایه گذاران از بانکها اعتبار دریافت می‌کنند اما در ایران بانک‌ها به کمک صنایع نمی‌آیند، و تنها 2 تا 3 بانک وام‌های طویل المدت در اختیار واحدها قرار می‌دهند.

این صنایع امروز بیش از پیش به سرمایه گذاری نیاز دارند تا هم تولید ناخالص داخلی و هم اشتغال افزایش یابد.

ایران در مقایسه با کشور ترکیه به لحاظ سرمایه گذاری خارجی بسیار عقب‌تر است و مطمئنا نمی‌تواند باعث افزایش اشتغال شود. ما حداقل نیازمند 20 تا 30 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی هستیم تا بتوانیم مشکلات موجود را حل‌وفصل کنیم.

منبع: فصل اقتصاد