سفرریلی تهران به شیراز به ۷ ساعت می رسد

باز شدن ال سی‌ها و ورود پیمانکاران به محیط کارگاهی پروژه باعث شده راه آهن سریع السیر تهران - قم - اصفهان در فهرست طرح‌هایی قرار گیرد که می‌توان انتظار داشت در آینده‌ای نه چندان دور به بهره‌برداری نهایی برسد؛ طرحی که برای نخستین بار در ایران اجرایی می‌شود و حالا وزیر راه و شهرسازی از گسترش آن به محورهای جدید خبرداده است.
در کنار برنامه‌ریزی برای برقی سازی محور تهران - مشهد که کار بر روی آن به زودی آغاز خواهد شد، افزایش قابل توجه سرعت انتقال مسافران بین سه استان مرکزی نیز برنامه‌ای کلان بوده که مسئولان وزارت راه و شهرسازی آن را پیگیری کرده‌اند و بناست در آینده‌ای نه چندان دور نتیجه‌اش مشخص شود.

در قالب این طرح سه شهر تهران، قم و اصفهان به وسیله قطاری با سرعت بیش از ۲۰۰ کیلومتر در ساعت به یکدیگر متصل خواهند شد و زمان رفت و آمد بین این شهرها به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

البته رسیدن کار به این مرحله خود اما و اگرهای گسترده‌ای داشته است. یکی از اصلی ترین مسائل چگونگی طراحی ایستگاه‌های این خط بود. در دولت قبل ایستگاه‌ها در خارج از منطقه شهری طراحی شده بود و این امر با انتقاد جدی وزیر راه روبرو شد که با بیرون بردن ایستگاه‌ها عملا تمام صرفه زمانی این خط ریلی از بین خواهد رفت؛ از این رو در تجدید نظری جدی تمام ایستگاه‌ها در داخل شهر ساخته شدند.

در کنار آن بحث ورود چینی‌ها به اجرای این برنامه نیز برای سال‌ها با اما و اگر روبرو بود و سرانجام از چند ماه قبل و با نهایی شدن قراردادهای مربوط سرمایه گذاری آنها نهایی شد.

با برطرف شدن این ابهام ها حالا زمان آن رسیده تا کار در عرصه اجرا نیز پیشرفت‌هایی قابل توجه را تجربه کند. آخوندی در سفر خود به اصفهان عملیات اجرایی قطعه هفتم راه‌آهن سریع‌السیر تهران- قم- اصفهان را رسما کلید زده و به نظر می‌رسد این قطعه گامی مهم در تکمیل این طرح به وجود خواهد آورد.

آخوندی در جریان این برنامه خبری جدید نیز داشته و آن احتمال افزایش مقاصد قطار سریع السیر است. وزیر راه در این رابطه گفته این مسیر فقط برای دسترسی تهران قم و اصفهان نیست و در ادامه می‌تواند با سرعت ۱۶۰ کیلومتر درساعت به سمت شیراز ادامه پیدا کند و فاصله تهران به شیراز از ۱۴ ساعت به هفت ساعت کاهش یابد.

به گزارش ایسنا، هرچند خبر جدید آخوندی هنوز در برنامه‌های رسمی شرکت ساخت وارد نشده و احتمالا این صحبت تنها در حد یک طرح ابتدایی است اما در صورتی که امکان افزایش مقاصد قطارهای سریع السیر وجود داشته باشد، قطعا هدف کلان حمل و نقل ایران در افزایش توان رقابتی قطار با صنعت هوانوردی یک گام جدی تا تحقق نهایی فاصله خواهد داشت؛ هدفی که هم از نظر ایمنی دغدغه‌های مربوط به این بخش را پوشش می‌دهد و هم هزینه‌های رفت و آمد را پایین خواهد آورد. در کنار آن معضل راه آهن شیراز که در سال ۱۳۸۸ و بدون تکمیل شدن بسیاری از زیرساخت‌ها به بهره برداری رسید نیز با ترفند حل خواهد شد.