بازگشایی مرزهای چین با اقتصاد جهان چه خواهد کرد؟

به گزارش تجارت‌نیوز ، بازگشایی مرزهای چین شاید در نگاه اول اتفاق مثبتی به نظر برسد اما پیامدهایی که این اقدام برای این کشور و سایر کشورهای جهان خواهد داشت بسیار ضد و نقیض است. مرزهای چین بیش از هزار روز است که به روی جهان بسته شده است. در اوایل شیوع کرونا، دانشجویان خارجی این کشور را ترک کردند و گردگشگران آن را از گزینه‌های سفر خود حذف کردند. دانشمندان چینی حضور در کنفرانس‌های خارج از کشور را متوقف کردند و مدیران از بازگشت به شرکت‌های خود در چین منع شدند.

حالا قرار است این مرزها فردا 8 ژانویه باز شوند و باید دید که اثرات شگرف بازگشایی مرزهای چین و احیای روابط تجاری، علمی و فرهنگی این کشور با جهان چگونه خواهد بود.

طبق گزارش مجله اکونومیست ، در ابتدا مردم جهان وحشت‌زده خواهند شد. ویروس کرونا در داخل چین همچنان می‌تازد و روزانه ده‌ها میلیون نفر را مبتلا و ظرفیت بیمارستان‌ها را پر می‌کند. اگرچه سیاست کووید صفر در اوایل اجرای خود، جان افراد زیادی را نجات داد، اما دولت چین به خوبی برای برداشتن این سیاست آماده نشده بود. پیش‌بینی می‌شود اگر شیوع کرونا در این کشور همچنان ادامه پیدا کند، حدود 1.5 میلیون نفر در ماه‌های آینده بر اثر این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.

کسی از خارج این کشور نمی‌تواند کمک چندانی به وضعیت فعلی بکند. دولت چین برای جلوگیری از ضعیف به نظر رسیدن، حتی پیشنهاد واکسن رایگان و موثر از سمت اروپا را رد می‌کند.

ترکش‌های بازگشایی مرزهای چین بر پیکر اقتصاد جهانی

در سه ماهه اول سال میلادی جاری ممکن است اقتصاد این کشور دچار انقباض شود. به‌ویژه اگر مسئولان دوباره تصمیم بگیرند که برای کنترل شیوع ویروس، شهرها را قرنطینه کنند. اما به تدریج با بازگشت تقاضای چینی‌ها برای کالا و خدمات، فعالیت اقتصادی احیا می‌شود. این اتفاق بر شرکت‌های مانند تسلا و اپل و همچنین بانک‌های مرکزی جهان تاثیر می‌گذارد. در واقع بازگشایی مرزهای چین بزرگترین رویداد اقتصادی سال 2023 خواهد بود.

پس از چند ماه، موج‌های خطرناک کرونا در این کشور می‌گذرند، بیماران مجددا به محل کار خود بازمی‌گردند و مسافران و مشتریان با آزادی بیشتری هزینه می‌کنند. برخی اقتصاددانان حدس می‌زنند که تولید ناخالص داخلی در سه ماهه اول سال نسبت به سال 2023 حدود 10 درصد بیشتر شود که نشان می‌دهد چین می‌تواند به تنهایی بخش زیادی از رشد جهانی را در این بازه زمانی به خود اختصاص دهد. حزب کمونیست چین امیدوار است به جای اینکه با عدم توانایی خود در کنترل اوضاع شناخته شود، با بهبود اقتصادی پیش رو، آن را قضاوت کنند.

پایان انزوایی که چین خود را درگیر آن کرده بود برای آنان که بر جریان پول چینی‌ها متکی بودند خبر خوبی است. هتل‌ها و پاساژها و همچنین سایت‌های مسافرتی در این دسته قرار دارند. صادرکنندگان کالاهایی که چین مصرف می‌کند نیز سود خواهند برد. این کشور یک پنجم نفت جهان، بیش از نیمی از مس، نیکل و روی پالایش‌شده و بیش از سه پنجم سنگ آهن خود را وارد می‌کند.

در جاهای دیگر ممکن است بازگشایی مرزهای چین اثرات مخربی به دنبال داشته باشد. در بسیاری از نقاط جهان نتیجه این اتفاق نه تنها رشد اقتصادی نخواهد بود بلکه منجر به تورم و افزایش نرخ بهره بیشتری خواهد شد.

بانک‌های مرکزی هم اکنون نیز با سرعت سرسام‌آوری در حال افزایش نرخ بهره خود هستند. اگر بازگشایی چین قیمت‌ها را تا حد زیادی افزایش دهد، این بانک‌ها مجبور به انقباضی‌تر کردن سیاست‌‌های پولی خود می‌شوند. کشورهای واردکننده کالاهای اساسی، از جمله کشورهای غربی بیشتر در معرض این خطر قرار دارند.

تاثیر بازگشایی مرزهای چین بر بازار نفت و گاز

در خصوص بازار نفت، با کند شدن اقتصاد اروپا و آمریکا، افزایش تقاضای چین باید بیش از حد جبران کاهش مصرف در این قسمت‌ها باشد. به گفته گلدمن ساکس، بهبود سریع تقاضا در چین می‌تواند به افزایش قیمت نفت خام برنت تا 100 دلار در هر بشکه کمک کند. یک چهارم افزایش در مقایسه با قیمت‌های امروزی و افزایش هزینه‌های انرژی مانع دیگری برای مهار تورم خواهد بود.

برای اروپا، بازگشایی مرزهای چین دلیل دیگری برای عدم رضایت از عرضه گاز در اواخر سال است. سیاست کووید صفر، با سرکوب تقاضای چین برای گاز، پر کردن مخازن را برای اروپا کم‌هزینه‌تر کرد. بهبود تقاضا در چین به معنای رقابت بیشتر برای واردات گاز طبیعی مایع خواهد بود.

آژانس بین‌المللی انرژی در ماه دسامبر درباره سناریویی هشدار داد که در آن زمستان در سال 2023 به موقع شروع می‌شود و روسیه گاز لوله‌کشی به اروپا را به طور کامل قطع می‌کند. این امر می‌تواند منجر به کمبود ۷ درصدی مصرف سالانه این قاره و منجر به اعمال جیره‌بندی شود.

چیزی برای چین نرمال نخواهد شد

برای خود چین، وضعیت پس از همه‌گیری، به معنی بازگشت به وضعیت عادی قبل نخواهد بود. پس از اجرای سیاست کووید صفر به شیوه‌ای سخت‌گیرانه و سپس حذف آن بدون آمادگی لازم، اکنون مراکز سرمایه‌گذاری، چین را به عنوان یک خطر می‌بینند.

شرکت‌های خارجی مطمئن نیستند که عملیات آنها مختل نشود و بسیاری حاضرند هزینه‌های بیشتری بپردازند و در جای دیگری تولید را ادامه دهند. به نظر می‌رسد سرمایه‌گذاری ورودی در کارخانه‌های جدید در حال کند شدن است و بر اساس برخی حساب‌ها، تعداد شرکت‌هایی که تجارت خود را از چین خارج می‌کنند، افزایش یافته است.

با نگاه تاریخی، بازگشایی بزرگ قبلی چین، پس از انزوای سخت سال‌های مائو، به انفجار رونق منجر شد، زیرا کالاها، مردم، سرمایه‌گذاری‌ها و ایده‌ها در هر دو جهت در سراسر مرزهای این کشور افزایش یافتند. هم چین و هم جهان از چنین جریان‌هایی سود برده‌اند، چیزی که سیاستمداران در پکن و واشنگتن به ندرت به آن اذعان دارند.

با کمی خوش‌شانسی، بازگشایی مرزهای چین در نهایت موفق خواهد شد. اما مطمئنا خلق و خوی پارانوئید و بیگانه‌هراسی که حزب کمونیست در طول سال‌های همه‌گیری ایجاد کرد، تا حدی باقی خواهد ماند. اینکه چین جدید، دقیقا چقدر نسبت به کشورهای جهان گشاده‌رو خواهد بود هنوز مشخص نیست.