محمد امین سامنی 
«تجارت‌نیوز» گزارش می‌دهد:
کارخانه جذب دی اکسید کربن از هوا؛ نقطه عطفی در مقابله با تغییرات اقلیمی یا راه‌حلی موقت؟
یک کارخانه جذب دی اکسید کربن از هوا در ایسلند افتتاح شد که به گفته کارشناسان، نقطه عطفی دیگر در فناوری مقابله با تغییرات آب‌وهوایی است.
به گزارش تجارت‌نیوز، کارخانه جذب و ذخیره مستقیم هوای ماموت (DAC+S) که از سوی شرکت Climeworks اداره می‌شود، 10 برابر بزرگ‌تر از کارخانه قبلی شرکت سوئیسی Orca است. هر دو کارخانه داخل پارک زمین گرمایی ایسلند قرار دارند.
هنگامی که کارخانه ماموت به طور کامل عملیاتی شود، سالانه 36 هزار تن دی اکسید کربن از هوای اطراف با استفاده از فن‌های غول‌پیکر جذب می‌کند. در مقابل، جذب کربن در نقطه انتشار قبل از رسیدن آنها به جو انجام می‌شود.
افتتاح کارخانه ماموت نقطه عطفی در تلاش‌های جهانی برای مقابله با تغییرات آب‌وهوایی است. این نشان می‌دهد فناوری جذب دی اکسید کربن از هوا به اندازه کافی پیشرفت کرده که می‌تواند در مقیاس بزرگ مورد استفاده قرار گیرد.
با این حال، برخی از کارشناسان هشدار می‌دهند که جذب دی اکسید کربن از هوا نباید جایگزینی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در منبع باشد. آنها می‌گویند این فناوری هنوز بسیار گران است و مقادیر زیادی انرژی مصرف می‌کند.
یان وورزباکر، یکی از بنیان‌گذاران و مدیر عامل شرکت ماموت، می‌گوید: «این یک نقطه عطف مهم در تلاش‌های ما برای افزایش ظرفیت جذب کربن به مقیاس مگاتن تا سال 2030 و گیگاتن تا سال 2050 است.»
فناوری جذب و ذخیره مستقیم هوا چگونه کار می‌کند؟
به نقل از یورونیوز، این نیروگاه با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر که به وسیله اپراتور نیروگاه Hellisheiði ON Power تامین می‌شود، از انرژی زمین گرمایی ایسلند نهایت استفاده را می‌کند.
برای کاهش دی اکسید کربن، ماموت از فن‌های بزرگ برای مکش هوا به داخل یک کلکتور با مواد فیلتر داخل آن استفاده می‌کند. پس از پر شدن، کلکتور بسته می‌شود و دما برای آزاد شدن دی اکسید کربن از مواد افزایش می‌یابد و پس از آن می‌توان گاز بسیار غلیظ را جمع‌آوری کرد.
یکی دیگر از شرکت‌های ایسلندی Carbfix نام دارد. این شرکت راهی برای مخلوط کردن دی اکسید کربن با آب پیدا کرده و آن را به عمق هزار متری تزریق می‌کند، جایی که به طور طبیعی با سنگ بازالت واکنش نشان می‌دهد و به سنگ تبدیل می‌شود. Carbfix می‌گوید این فرایند کانی‌سازی حدود دو سال طول می‌کشد.
جذب کربن: راه‌حل یا درمان موقت؟
جذب مستقیم هوا (DAC) و سایر اشکال جذب و ذخیره کربن (CCS) اغلب به عنوان راه‌حلی برای بحران آب‌وهوا معرفی می‌شوند.
در حالی که این فناوری نقشی اساسی در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای صنعت ایفا می‌کند، کارشناسان هشدار می‌دهند که نمی‌توان آن را جایگزینی برای کاهش سریع و در مقیاس بزرگ انتشار گازهای گلخانه‌ای مورد نیاز برای جلوگیری از بدترین اثرات تغییرات آب‌وهوایی به حساب آورد.
آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) پیش‌بینی می‌کند برای محدود کردن گرمایش جهانی به یک و نیم درجه سانتی‌گراد، باید سالانه 32 میلیارد تن کربن جذب یا حذف شود. با این حال، اکنون تنها 45 میلیون تن در سال جذب می‌شود. افزایش آن به میزان چشمگیری فشار غیرممکن بر منابع برق وارد می‌کند. سایر کارشناسان مشکلات خاصی با روش‌های DAC+S دارند.
علاوه بر این، منتقدان نگرانی‌هایی در مورد هزینه و تبعات محیط‌زیستی این فناوری مطرح می‌کنند. OceanCare، یک سازمان غیردولتی، می‌گوید فرایند جذب کربن Climeworks به دلیل نیاز به مقادیر زیاد آب، می‌تواند به اکوسیستم‌های دریایی آسیب برساند.
OceanCare در ادامه توضیح می‌دهد: «ترویج چنین فناوری‌هایی را می‌توان به یک آزمایش علمی اشتباه برای احیای یک گونه منقرض‌شده تشبیه کرد. در مورد ماموت Climeworks، همه چیز نشان می‌دهد فرصت تمام شده است.»
هزینه این فناوری بالاست؟
منتقدان این فناوری به هزینه هنگفت نیز اشاره می‌کنند. OceanCare می‌گوید: «کارخانه Orca Climeworks دی اکسید کربن را با هزینه بیش از هزار دلار در هر تن جدا می‌کند.»
این شرکت جزئیاتی درباره هزینه هر تن حذف در ماموت ارائه نکرده است، اما می‌گوید به دنبال کاهش هزینه‌های این فناوری به 400 تا 600 دلار در هر تن تا سال 2030 است و برنامه‌های بزرگی برای افزایش مقیاس دارد تا بتواند فناوری خود را موثر کند.
فراتر از ایسلند، این شرکت با استفاده از تجربیات ارزشمند دو کارخانه تجاری خود در ایسلند، در حال توسعه هاب‌های مگاتنی متعدد در آمریکاست. Climeworks در حال توسعه پروژه‌هایی در نروژ، کنیا و کاناداست.
اخبار حوزه محیط‌زیست و تغییرات اقلیمی را در صفحه اقتصاد سبز تجارت‌نیوز بخوانید.
نظرات