نگاه سیاستمداران به ایجاد اشتغال دو بعدی است

مجیدرضا حریری، گفت: موضوع اشتغال و آمار بالای بیکاری در کشور ما تبدیل به یک موضوع مزمن شده است که صرفا مربوط به دولت یازدهم و دوازدهم نمی‌شود.

به گزارش تجارت‌نیوز ، وی با بیان اینکه آمار رسمی حاکی از آن است که در سال‌های پس از جنگ با نرخ بیکاری ۹ تا ۱۳ درصدی روبه رو بوده‌ایم افزود:‌ یک فاصله‌ای در دولت‌های نهم و دهم در زمینه اشتغال ایجاد شد و همان روند لنگ لنگانمان هم متوقف شد و نتیجه آن یک بیکاری انباشته شد.

نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین عنوان کرد: حدود پنج سال قبل آقای مسعود نیلی -قبل از آنکه در دولت سمتی داشته باشند- اعلام کرده بود که بزرگترین مشکل دولت اشتغال است و این خطر را در همان موقع گوشزد کرده بود و اعلام کردند که کلا در دولت نهم و دهم ۶۰ هزار شغل ایجاد شده است.

حریری اضافه کرد: در آن زمان حدود پنج میلیون جمعیت دانشجو داشتیم که در چند سال بعد یعنی امروز قراراست این جمعیت وارد بازار کار شوند.

ما در کشورمان در مقاطعی موضوع بیکاری را به موضوع ایجاد موسسات آموزش عالی پیوند دادیم و بیکارانمان را تبدیل به دانشجوی لیسانس، فوق لیسانس و دکتری کردیم و همین موضوع باعث شده است که با یک تقاضای کار انباشته روبرو شویم.

عضو اتاق بازرگانی ایران درباره میزان اشتغالی که باید سالانه در کشور ایجاد شود گفت: به نظر می‌رسد برای آنکه به سمت اشتغال ایده‌آل بریم ایجاد سالانه حدود ۱.۵ میلیون برای ضروری است.

در برنامه پنجم هم یک میلیون شغل گفته شده است اما مشاهدات میدانی نشان می‌دهد که بیکاری روز به روز عمیق‌تر می‌شود.

نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران با بیان اینکه بیکاری در جامعه به اشکال مختلف از جمله بیکاری جوانان، بیکاری بانوان، بیکاری تحصیل کردگانو انواع دیگر تقسیم می‌شود تصریح کرد: موضوع اشتغال به موضوع ذهنی جامعه ما تبدیل شده است، علت آن هم نوع نگاه تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران است. سیاست گذاران ما اصولا دو نگاه به اشتغال داشته‌اند.

یک نگاه این بوده است که فکر می‌کردند با تزریق پول مشکل اشتغال حل می‌شود و دیگر اینکه تصورشان بر این بوده است که باید به هر قیمتی از تولیدات داخلی حمایت کنند. در پس ذهن سیاست‌گذاران ما همواره این موضوع بوده است که باید هر تولیدی را با هر کیفیتی حفظ کرد.

حریری افزود: اما به نظر می‌رسد تولید اشتغال به عوامل دیگری بستگی دارد که مهمترین آن تسهیل و روان کردن فضای کسب و کار است. اگر اقتصاد شفاف و رقابتی شود فضای کسب‌و‌کار هم تسهیل می‌شود و سرمایه گذار داخلی و خارجی هم به سرمایه‌گذاری روی می‌آورد و طبیعتا نرخ رشد اقتصادی بالا می‌رود، تولید بهبود پیدا می‌کند و در نتیجه اشتغال ایجاد می‌شود.