لیست سیاه سیاست‌های اقتصادی
لیستی از سیاست‌های اقتصادی خوبی که اتخاذ نشده، یا سیاست‌های اقتصادی بد اجرا شده که علیرغم دشمنی کشورهای متخاصم، می‌شد نسبت به آنها بهتر عمل کرد را در زیر می‌توانید ملاحظه کنید.
حوزه کاری ولی‌الله سیف، رئیس کل بانک مرکزی:
۱- تثبیت نرخ ارز در طول دولت یازدهم که باروت جهش ارزی اخیر شد.
۲- عدم اصلاح نظام بانکی. (در اسفند ۹۶، روزانه، بیش از «۳ هزار میلیارد تومان» خلق نقدینگی داشتیم).
۳- ارزان فروشی ذخایر طلا از اسفند تاکنون.
۴- پیش فروش حجمی از سکه که با ظرفیت ضرب سکه کشور تناسب نداشت.
۵- عدم مخالفت صریح، قاطع و موثر با رییس‌جمهور در جلسه‌ای که وی نرخ ۴۲۰۰ تومان را برای دلار برگزید.
۶- استفاده نادرست از نرخ سود سپرده بانکی در چند مقطع، از جمله شهریور ۹۶ و اسفند ۹۶.
۷- انفعال در برابر اضافه برداشت نظام بانکی.
۸- مقاومت در برابر تشکیل بورس ارزی.
۹- عدم همکاری با وزارت اقتصاد در خصوص بازارگردانی اوراق بدهی دولت.
۱۰- عدم اجرای واقعی عملیات بازار باز و اجرای صوری و بسیار ساده بازار بین بانکی و عدم افشای روزانه خلاصه معاملات بازار بین بانکی.
حوزه کاری محمد باقر نوبخت، رئیس سازمان برنامه:
۱- عدم کاهش یارانه دهک‌های بالا.
۲- در نکول قراردادن دولت و متعاقباً صدمه جبران ناپذیر به ظرفیت پیمانکاری کشور.
۳- چشم پوشی در تخصیص منابع بودجه به نهادهایی که ضرورت حضورشان در بودجه محل شک است.
۴- عدم مخالفت صریح، قاطع و موثر با رئیس‌جمهور در جلسه‌ای که وی نرخ ۴۲۰۰ تومان را برای دلار برگزید.
۵- تضعیف شدید جایگاه دولت در میان مردم و کاهش سرمایه اجتماعی دولت با اظهارنظرهای نادرست، ساده لوحانه (تقاضای طلای مردم) و بعضا غیرواقع.
۶- انکار کسری بودجه و بازی با کلمات برای انکار این واقعیت مهم و موثر بر اقتصاد کلان.
۷- فشار به بازار سرمایه و تحمیل هزینه به وزارت اقتصاد با انتشار اوراق با نرخ‌های نادرست و در زمان‌های نامناسب.
۸- عدم اصلاح قیمت برق که موجب اتلاف زیاد برق در شبکه توزیع و قطعی‌های مکرر این تابستان شده.
۹- عدم حمایت از سرمایه‌گذاری در تبدیل انرژی خورشیدی به برق.
۱۰- عدم اصلاح حکمرانی آب و قیمت آب.
۱۱- افزایش تدریجی یارانه مستتر در قیمت حامل‌های انرژی، از جمله بنزین و گازوییل.
۱۲- برنامه‌ریزی برای دست‌درازی به منابع صندوق توسعه ملی برای بودجه.
حوزه کاری علی طیب‌نیا در زمانی که وزیر اقتصاد دولت یازدهم بود:
۱- عدم اجرای مالیات بر سود سرمایه.
حوزه کاری مسعود کرباسیان، وزیر اقتصاد دولت دوازدهم:
۱- عدم اجرای مالیات بر سود سرمایه.
۲- عدم مخالفت صریح، قاطع و موثر با رئیس‌جمهور در جلسه‌ای که وی نرخ ۴۲۰۰ تومان را برای دلار برگزید.
۳- عدم دستور به سازمان بورس برای راه‌اندازی بازار آتی ارز، مستقل از بانک مرکزی.
۴- انکار واقعیتهای بازار، و وانمود به خوب بودن شرایط اقتصادی جلوی دوربین.
حوزه کاری شاپور محمدی، مدیر عامل بورس:
۱- افزایش ریسک بازار با لغو یک روزه معاملات آتی طلا.
۲- عدم پذیرش برخی اسناد خزانه اسلامی در بورس در سال ۹۵ و ۹۶ که منجر به تشکیل بازار سیاه، معامله عقود با سود بالا و توزیع رانت شد.
۳- راه‌اندازی صوری بازار مشتقات سهام بدون توجه به زیرساخت‌ها و لذا عدم رواج عقودی چون اختیار، یا فروش استقراضی، که می‌توانستند ثبات بازار را افزایش دهند.
۴- حمایت از صندوق ثبات‌ساز بورس و صرف منابع بیت‌المال در آن، علیرغم وجود تجربه‌های شکست خورده صندوق توسعه بازار و صندوق پاداش سرمایه.
۵- منحرف کردن بحث اعتبارسنجی با تاکید بر لیسانس خارجی، بجای فراهم آوردن مقدمات.
۶- عدم تشکیل بورس ارز.
۷- اجبار صندوق‌های با درآمد ثابت به خرید سهام به میزان حداقل ۵ درصد.
۸- نظارت شکلی به فعالیت نهادهای مالی بازار سرمایه و چشم پوشی از ریسک‌های بزرک بازار.
۹- عقب‌نشینی در مقابل بانک مرکزی در مورد فعالیت صندوق‌های سرمایه‌گذاری و صدمه جدی به مجموعه فعالیت‌های 10 ساله سازمان بورس در زمینه فرهنگ‌سازی و توسعه بازار سرمایه میان آحاد مردم.
۱۰- منحرف کردن فرابورس از بازار بدهی، و وارد کردن آن به فعالیت‌های استارت‌آپی که نباید موضوع بورس باشد.
۱۱- اجرا و اعمال سلیقه‌ای قوانین بازار سرمایه (مانند قوانین پذیرش، باز و بسته کردن نمادها..) که موجب بی اعتمادی به نهاد ناظر می‌شود.
۱۲- کنترل شاخص بازار سرمایه به صورت تصنعی ( تماس با فعالان بازار و دستور به خرید و فروش برای کنترل شاخص)، و قرار دادن این موضوع به عنوان یکی از اهداف اصلی نهاد ناظر ب جای تصحیح زیرساخت‌های بازار.
قابل پذیرش نیست که تیم اقتصادی دولت یازدهم و دوازدهم، عملکرد ضعیف خود را پشت اقدامات ترامپ پنهان کند.
منبع:کانال پویا ناظران
نظرات