تله‌ای برای ترامپ؛ روایتی متفاوت از هدف دیدار رهبران دو کره

الهام میرمحمدی: اکونومیست در سرمقاله جدیدترین شماره خود به انتقاد از نظام بهداشت و سلامت جهان پرداخته است.

به گزارش تجارت‌نیوز ، در این مقاله آمده است که در دو دهه اخیر، اقدامات بسیاری در جهت بهبود بهداشت جامعه جهانی انجام شده است.

از سال 2000 تاکنون تعداد کودکانی که پیش از سن پنج سالگی جان خود را از دست می‌دادند به نصف -حدود 5.2 میلیون نفر در سال- کاهش یافته، امید به زندگی به 71 سال رسیده و اقدامات بسیاری در جهت مبارزه با بیماری‌هایی نظیر مالاریا، سل و ایدز انجام شده است.

با وجود این، فاصله میان این پیشرفت و پتانسیل بالقوه‌ای که علم پزشکی ارائه می‌دهد، بسیار گسترده است.

دست‌کم نیمی از مردم جهان به آنچه سازمان جهانی بهداشت ضروری می‌خواند، دسترسی ندارند.

از سوی دیگر، آنها که توانایی مراجعه به پزشک را دارند، اغلب هزینه‌های زیادی می‌پردازند. بیش از 800 میلیون نفر سالیانه، 10 درصد از درآمد خانواده خود را صرف هزینه‌های پزشکی می‌کنند. آنچه در ازای این هزینه‌ها، دریافت می‌کنند بسیار اندک است. آنها اغلب از درمان‌های قدیمی بهره‌مند می‌شوند.

مطالعات انجام‌شده در کلینیک‌های بخش روستایی هند و چین نشان می‌دهد که بیماریِ تنها 12 تا 26 درصد از افراد به درستی تشخیص داده می‌شود.

نویسنده این مقاله معتقد است، نظام جهانی بهداشت و سلامت باید حساس، ارزان‌قیمت و عملی باشد. این ویژگی‌ها همچنین باید در همه نقاط جهان از جمله در کشورهای فقیر وجود داشته باشد.

در حالی که اگر مراقبت‌های بهداشتی-درمانی در قالب جهانی فراهم شود، منافع اجتماعی بسیاری را برای اقتصاد کشورها به دنبال دارد.

نویسنده به مردمان کشورهایی نظیر کاستاریکا و شیلی اشاره می‌کند که علی‌رغم هزینه‌های بالای بهداشت و درمان، از امید به زندگی بالایی برخورداند. این مساله نشان می‌دهد که چه فرصت‌های بزرگی در این زمینه برای جهانیان وجود دارد.

در مطلبی دیگر اکونومیست به دیدار کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی با مون جه این، رئیس‌جمهور کره جنوبی می‌پردازد. نویسنده معتقد است، دیکتاتور کره شمالی از این دیدار تنها یک هدف دارد و آن بقا است.

تا شش ماه پیش هیچ‌کس تصور نمی‌کرد که کیم جونگ اون بتواند از عهده یک ملاقات دیپماتیک بر بیاید. اما پس از رئیس‌جمهور کره جنوبی، حالا او در نظر دارد با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا هم دیدار کند. وی پیش‌تر به چین سفر کرده بود که اولین سفر خارجی او به عنوان رهبر کره شمالی محسوب می‌شد.

هدف از دیدار روز جمعه با رئیس‌جمهور کره جنوبی انجام مذاکراتی درباره خلع سلاح شبه جزیره کره و برقراری صلح دائم بود.

در حالی که این رویداد شگفتی جهان را به دنبال داشته، مایک پامیپو وزیر امور خارجه آمریکا اعلام کرده که دولت آمریکا و کره شمالی در حال انجام مذاکراتی آن هم در بالاترین سطح هستند.

برداشته شدن تحریم‌ها از سوی آمریکا، وعده‌ای است که آمریکا در ازای متوقف کردن آزمایش‌های هسته‌ای به کیم جونگ اون داده است.

نویسنده این مقاله اما معتقد است این توافق تنها یک تله برای ترامپ است. کیم جونگ اون یک دیکتاتور ماهر و زبردست است که قصد ندارد فعالیت‌های هسته‌ایش را متوقف کند. این در حالی است که ترامپ ادعا می‌کند، تحریم‌ها و تهدیدهای وی کیم را بر سر میز مذاکره کشانده است.

کیم از همان ماه نوامبر و زمانی که آزمایش سوم از موشک‌های بالستیک را انجام داد متوجه شد که تهدیدهای ترامپ جدی است.

اما از آنجا که رهبر کره شمالی از ژنرال‌های خودش بیش از ژنرال‌های آمریکایی هراس دارد، می‌توان دریافت که او به سادگی از خیر موشک‌هایش نمی‌گذرد. با وجود این، کیم جونگ اون از یک‌سو نمی‌خواهد سرنوشتی چون معمر قذافی داشته باشد و از سوی دیگر تحریم‌ها اقتصاد کشورش را تحت فشار قرار داده است.

وی تنها در این مقطع زمانی اولویت‌هایش را تغییر داده و به رشد اقتصادی کشورش توجه بیشتری دارد.

این نشریه انگلیسی در مطلبی دیگر به خبر افزایش سود اوراق قرضه 10 ساله آمریکا می‌پردازد.

افزایش سود بالای سه درصد برای اوراق قرضه در این کشور از سال 2014 تاکنون بی‌سابقه بوده که نگرانی سرمایه‌گذاران را به دنبال داشته است.

این اقدام افزایش هزینه‌های بازپرداخت وام مسکن، خودرو و هزینه‌های مصرف‌کننده را به دنبال دارد. با افزایش هزینه برای انجام کارهای تجاری، افزایش سود اوراق موجب افت سرعت رشد اقتصادی می‌شود.

اگر سود اوراق قرضه دولتی آمریکا افزایش یابد، هزینه‌ها برای وام‌های دولتی هم بالا می‌رود. این موضوع تامین کمبود بودجه دولت را هم دشوار می‌سازد. در این صورت سیاستمداران ناچار خواهند شد یا هزینه‌ها را کاهش دهند و یا مالیات را بالا ببرند.

سود اوراق بالاتر باعث افزایش اشتیاق سرمایه‌گذران به کالاها و سرمایه‌های امن نظیر طلا می‌شود که نتیجه آن هم افت بازار سهام در گفته گذشته بود.

اگرچه نباید از افزایش سود اوراق قرضه در این برهه از زمان شگفت‌‌زده شد. پس از بحران مالی سال 8-2007 و زمانی که بانک‌های مرکزی تمام تلاش خود را برای احیای اقتصاد جهانی کردند، ارزش اوراق قرضه آمریکا سقوط کرد.

با ترکیدن حباب مسکن در آمریکا و کاهش شدید قیمت، بسیاری از خانوارها قادر به بازپرداخت اقساط وام‌های خود نبودند و در نتیجه سودآوری این اوراق به سرعت کاهش یافت. بسیاری از بانک‌ها و موسسات مالی که حجم قابل توجهی از این اوراق را در سبد دارایی‌های خود داشتند، ورشکست شدند. این بحران به سرعت به سایر نهادهای مالی آمریکا سرایت کرد و با توجه به یکپارچکی بازارهای مالی از آمریکا به اروپا و سپس به آسیا توسعه یافت.

سال گذشته اما اقتصاد جهانی جانِ دوباره گرفت. بانک‌های مرکزی برخی از محرک‌های مالی را متوقف کردند و دولت‌ها برنامه‌های ریاضت مالی را کاهش دادند.

حالا به نظر می‌رسد که جهان بار دیگر به نقطه عطفی برای انتشار اوراق قرضه دولتی و افزایش بهره رسیده است.

با تصویب لایحه کاهش مالیات در ماه دسامبر دولت آمریکا حالا باید کسری بودجه تریلیون دلاری خود را جبران کند. مهم‌ترین تهدید شاید افزایش تورم در ایالات متحده باشد. افزایش قیمت جهانی نفت هم این فشار را بیشتر می‌کند.

در حال حاضر، از کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) تنها ترکیه و مکزیک نرخ تورم سه درصدی دارند.

صندوق بین‌المللی پول در 18 آوریل هشدار داد که بدهی‌های جهانی نسبت به تولید ناخالص داخلی بیش از همیشه است و خطر افزایش هزینه‌ها برای وام‌های دولتی می‌تواند به شدت روند رشد اقتصادی را آهسته کند.

نویسنده مقاله در پایان اشاره می‌کند، سرمایه‌گذاران خیلی هم نباید نگران این موضوع باشند. حتی اگر سود اوراق قرضه کمی بیش از سه درصد باشد، این مقدار هنوز خیلی پایین‌تر در مقایسه با سال 2007 است. صندوق‌های بازنشستگی، شرکت‌های بیمه و سپرده‌گذاران بازنشسته همچنان خریداران اوراق قرضه با این نرخ هستند و اگر تورم به شکل غیرمنتظره‌ای بالا نرود، این مسیر چندان نگران‌کننده نیست.

در مطلبی دیگر، اکونومیست از نگرانی دانشمندان از افزایش حجم گاز متان در جو توضیح داده است.

گاز متان موجود در جو به دلایل نامعلومی رو به افزایش است که منجر به گرم‌تر شدن هوای زمین شده است.

یکی از نگرانی‌هایی که گزارش سازمان هواشناسی جهانی به آن اشاره کرده، افزایش اسرارآمیز متان در جو کره زمین است که همچون دی‌اکسیدکربن از متوسط 10 سال گذشته بیشتر شده است.

اوایل ماه جاری نیز اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا، افزایش شدید متان در سال 2017 را تایید کرد.

به گفته دانشمندان این نگرانی وجود دارد که یک چرخه معیوب شکل بگیرد و افزایش متان در جو باعث افزایش آزاد شدن متان از منابع طبیعی شود.

با وجود فرضیه‌های مختلفی که در مورد عوامل افزایش سطح متان وجود دارد، تمامی دانشمندان بر سر یک موضوع اتفاق نظر دارند: انتشار گازهای متان باید کاهش یابد و تعهد در این زمینه بیشتر بر دوش صنایع نفت و گاز است.

برخی از این غول‌های نفتی و گازی برای محدود کرد انتشار متان اقداماتی انجام داده‌اند. به عنوان مثال شعبه بین‌المللی بی‌پی (BP) در آمریکا، با تقویت و ارتقای 145 از 10 هزار دکل نفتی خود نشت گاز لوله‌ها را به میزان قابل توجهی کاهش داده است.

بر اساس تحقیقاتی که انجام شده، اگر تمام تولیدکنندگان گاز و نفت در جهان میزان نشتی خود را همون کمپانی بریتیش پترولیوم به میزان 0.2 درصد برسانند -متوسط جهانی آن 2 درصد است- سالانه 100 میلیون تن متان کمتر منتشر می‌شود که در نهایت از گرم‌ شدن بیش از حد زمین جلوگیری می‌کند.

در پایان نویسنده مطلب متذکر می‌شود که امضاکنندگان توافقنامه پاریس باید به این موضوع توجه کنند. اگرچه دانشمندان می‌توانند تحقیق در مورد دلایل اسرارآمیز انتشار متان را به تعویق بیندازند اما اقدامات جدی برای حل این مساله هر چه سریع‌تر باید آغاز شود.