الهام میرمحمدی 
اکونومیست بررسی کرد:
بدترین رئیس‌جمهور جهان کیست؟
اکونومیست در گزارشی با بررسی وضعیت اقتصادی ونزوئلا در دوران ریاست‌جمهوری نیکلاس مادورو، او را به عنوان بدترین رئیس‌جمهور جهان انتخاب می‌کند. به عقیده نویسنده، واکنش‌ها و اقدامات او در پاسخ به مشکلات اقتصادی به‌گونه‌ای بوده که وضعیت به مراتب وخیم‌تر شده است. بولیوار، پول ملی، حدود 95 درصد از ارزش خود را از دست داده و نرخ تورم به 1.3 میلیون درصد رسیده است.
نیکلاس مادورو ، روز پنج‌شنبه با برنامه‌ریزی قبلی در دادگاه عالی کاراکاس برای شروع دومین دور ریاست‌جمهوری خود سوگند یاد کرد.
به گزارش تجارت‌نیوز، اکونومیست در گزارشی، مادورو را با در نظر گرفتن دور اول ریاست‌جمهوری‌اش، به عنوان بدترین رئیس‌جمهور جهان معرفی می‌کند. به عقیده نویسنده اما، بحران اقتصادی در ونزوئلا ریشه در سیاست‌های نادرست هوگو چاوز، رئیس‌جمهور پیشین این کشور دارد. هوگو چاوز، رهبر چپ‌گرای پوپولیست و سخنوری چیره‌دست بود که در سال 2013 درگذشت.
از دیدگاه چاوز، بهترین راه برای کمک به فقرا، افزایش هزینه‌های دولتی، مهار بخش خصوصی، کنترل بازار و قیمت‌ها بود. او همچنین مدیران شایسته شرکت دولتی نفت ونزوئلا، PDVSA را اخراج کرد.
با این حال او رهبری خوش‌اقبال بود. در دوران ریاست‌جمهوری چاوز، قیمت نفت در بالاترین سطح 14 ساله خود بود. بهای بالای نفت موجب شده بود که کسری بودجه دولت تا حدی جبران شود و تامین کالاهای اساسی چندان دشوار نباشد. اما زمانی که او درگذشت اقتصاد این کشور با بحران مواجه شد. مادورو در سال 2014 برنده انتخابات ریاست‌جمهوری و جایگزین چاوز شد. از همان زمان قیمت نفت که تا پیش از آن به بیش از 100 دلار رسیده بود، روند نزولی به خود گرفت.
در حال حاضر، میزان تولید نفت در ونزوئلا از میزان تولید در دهه 1950 کمتر است.
علی‌رغم اینکه در برخی شرایط ادامه سیاست‌های چاوز به زیان مادورو بود، اما او مسیر چاوز را دنبال کرد. برای اینکه بازپرداخت وام‌های بین‌المللی میسر شود، دولت واردات را کاهش داد که این مسئله به فقر و گرسنگی بیشتر منجر شد. مادورو همچنین با هدف جبران کسری بودجه اقدام به چاپ بی‌رویه اسکناس کرد. هر دو اقدام افزایش تورم را به دنبال داشت که بر اساس آخرین گزارش‌های منتشرشده در ماه دسامبر، نرخ تورم به بیش از 1.3 میلیون درصد رسیده است.
مادورو همچنین برای تسهیل واردات کالاهای اساسی، به شکل مصنوعی نرخ ارز رسمی این کشور، بولیوار، را بالا نگه داشت. به این ترتیب واردکنندگان از دسترسی به دلار ارزان محروم شدند و بالعکس وفاداران رژیم، سودهای میلیاردی به جیب زدند. ارزش بولیوار به شدت سقوط کرد و تولید ناخالص داخلی از زمان آغاز ریاست‌جمهوری او به نصف کاهش یافته است.
اصلاحات مادورو برای حل بحران اقتصادی اما به‌گونه‌ای بود که اوضاع به مراتب وخیم‌تر شد. کنترل دوباره قیمت‌ها از این دست اقدامات بود. ذخایر ارزی خارجی در ونزوئلا کاهش یافته و دولت در نهایت نتوانست بدهی‌های خود از جمله سود اوراق قرضه به ارزش 200 میلیون دلار را بپردازد. در عوض دولت به ازای وام‌های دریافتی به کشورهایی چون چین و روسیه نفت می‌دهد.
در آگوست 2018 هم مادورو پنج صفر از بولیوار حذف کرد و نام پول ملی را نیز تغییر داد. اما از آنجا که اصلاحات اقتصادی دیگری انجام نشده همچنان تامین کالاهای اساسی برای مردم دشوار است و این روند تاثیری هم بر کاهش کسری بودجه نداشته و در حال حاضر بولیوار 95 درصد از ارزش خود را در برابر دلار از دست داده است.
به عقیده نویسنده ، حتی اگر قیمت نفت باز هم افزایش یابد و به 100 دلار برسد، از آنجا که دولت شرکت نفت را غارت کرده، منفعتی نصیب ونزوئلا نخواهد شد. در دوران ریاست‌جمهوری چاوز، دولت علاوه بر پرداخت هزینه‌های بالا برای رفاه و برنامه‌های اجتماعی، بنزین را برای مردم ونزوئلا و نفت را برای برخی از کشورهای دوست همچون کوبا رایگان کرد.
سقوط شرکت نفت اما در زمان مادورو سرعت گرفته است. در حال حاضر، میزان تولید نفت در ونزوئلا از میزان تولید در دهه 1950 کمتر است. همچنین سرانه تولید برابر با سرانه تولید در دهه 1920 است.
حدود 2.5 میلیون نفر از سال 2014 تاکنون از ونزوئلا مهاجرت کرده‌اند و پیش‌بینی می‌شود که پنج میلیون نفر دیگر هم در سالهای آینده این کشور را ترک کنند.
این بحران، فساد بیشتر را به دنبال داشته است. برق و آب در این کشور سهمیه‌بندی شده، کارگران به دلیل دستمزدهای پایین اعتصاب کرده‌اند، خشونت افزایش یافته، سطح مراقبت‌های بهداشتی و درمانی به شدت پایین است و یک‌دهم جمعیت -حدود سه میلیون نفر- به کشورهای همسایه نظیر کلمبیا مهاجرت کرده‌اند. گزارش‌ها نشان می‌دهد از این میزان حدود 2.5 میلیون نفر از سال 2014 تاکنون به دیگر کشورها پناهنده شده‌اند.
به گفته موسسه مطالعاتی بروکینگز، با در نظر گرفتن احتمالاتی که در مورد قیمت نفت و درآمدهای نفتی این کشور وجود دارد، پیش‌بینی می‌شود که حدود پنج میلیون نفر دیگر هم ونزوئلا را ترک کنند.
به عقیده نویسنده، در حال حاضر همه چیز به مدت زمانی که مادورو بر سر قدرت باقی می‌ماند، بستگی دارد. گروه لیما -متشکل از کشورهای آمریکای لاتین- و همچنین کانادا اعلام کرده‌اند که ریاست‌جمهوری مادورو را قبول ندارند. آندروس مانوئل لوپز اوبرادور، رئیس‌جمهور چپ‌گرای مکزیک اما این بیانیه را امضا نکرده است.
از سوی دیگر، پرو هم به اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا پیوسته و حضور مقامات حکومتی ونزوئلا در این کشور و همچنین انجام معاملات مالی با این کشور را قدغن کرده است. احتمال دارد که سایر اعضای گروه لیما هم از این رویه پیروی کنند. از سوی دیگر، تحریم‌های بیشتر آمریکا هم اوضاع اقتصادی ونزوئلا را به مراتب وخیم‌تر می‌کند.
به عقیده نویسنده، اقدامات نیکلاس مادورو طی 6 سال گذشته او را به بدترین رئیس‌جمهور جهان تبدیل کرده است.
نظرات