سوال کنایه آمیز روزنامه اصلاح طلب از پزشکیان / انتخاب استاندارانی که تا آخرین لحظه علیه شما فعال بودند از مصادیق وفاق است؟
روزنامه اصلاح‌طلب از مسعود پزشکیان پرسید: آیا سپردن حداقل شش استان کشور را به کسانی که نه‌تنها به او رأی نداده‌اند، بلکه تا آخرین لحظه علیه او فعال بودند، باید از مصادیق این وفاق دانست؟
رئیس‌جمهور در جلسه دولت، یکشنبه ٢٠ آبان: «اگر از همه نیروها که صادقانه می‌خواهند به کشور خدمت کنند، استفاده کنیم و اگر همه با هم باشیم، اقتدار پیدا می‌کنیم و هیچ قدرتی نمی‌تواند به ما ضربه بزند».
این جملات را دیگر همه ایرانیان از حفظ دارند زیرا این مضمون از زمان ظهور جراح قلب در فضای انتخابات تا اکنون که صد روز از ریاست‌جمهوری او می‌گذرد، پیوسته ورد زبان او بوده است. اما معلوم نیست اثرات عملی چنین رویکردی که اسم آن را وفاق گذاشته‌اند، کجا و چگونه می‌توان ارزیابی کرد. کدام‌یک از وعده‌های او تاکنون محقق شده و این صدروزه را او و دولتش چگونه سپری کرده‌اند.
آیا معرفی اکثر وزرا آن‌هم وزرای کلیدی کابینه خارج از روال پرطمطراق و پرهیاهو و پرحاشیه کارگروه‌ها و شورای به‌اصطلاح راهبردی را باید به حساب این با هم بودن‌ها و وفاق مدنظر رئیس‌جمهور گذاشت؟آیا سپردن حداقل شش استان کشور را به کسانی که نه‌تنها به او رأی نداده‌اند، بلکه تا آخرین لحظه علیه او فعال بودند، باید از مصادیق این وفاق دانست و از نشانه‌های استفاده از نیروهایی دانست که می‌خواهند صادقانه به کشور خدمت کنند؟ و اینکه کوچک‌ترین حرکتی و حتی کلامی را که نشانه تلطیف و کاهش فضای امنیتی سنگین حاکم بر کشور به‌ویژه استان‌های بزرگ باشد، هنوز دیده نشده، باید به حساب وحدت و همدلی همه نیروها گذاشت؟
آیا این را که تا به حال درباره رفع فیلتر از فضای مجازی جز کلی‌بافی و وعده‌های مبهم از سوی مسئولان مربوطه و توصیه به صبر چیزی دیده نشده است، باید حاصل پایبندی رئیس‌جمهور به وفاق دانست یا این را که هنوز بحث FATF به‌ندرت آن‌هم با احتیاط مطرح می‌شود و هیچ نشانه‌ای حتی از طرح جدی و مجدد آن دیده نمی‌شود، باید از ثمرات وفاق ارزیابی کرد؟
این را که هنوز کمترین قدمی برای اصلاح سیاست‌های بین‌الملل و در نتیجه کاهش تحریم‌ها برداشته نشده، باید از دستاوردهای با هم بودن دانست ؟و آیا می‌توان اطمینان داشت که به‌این‌ترتیب هیچ قدرتی نمی‌تواند ضربه‌ای به ما بزند؟
این را که کمترین تغییری حتی در ادبیات نه رئیس‌جمهور و نه وزیر خارجه و نه هیچ‌کدام از دولتمردان درباره مسائل منطقه و اروپا و غرب پیش نیامده که هیچ، بلکه با وجود کوبیدن بر طبل جنگ در صداوسیما و اغلب تریبون‌های رسمی در برخی موارد ادبیات وزیر خارجه ما از ادبیات برخی امامان جمعه هم شدیدتر و غلیظ‌تر است، باید به حساب نظریه وفاق رئیس‌جمهور گذاشت؟ و این را که سخنگوی خوش‌گوی دولت برخی اقدامات معمول و مرسوم مثل افزایش دستمزد اضافه‌کاری پرستاران را به‌عنوان موفقیت‌های دولت و تحت عنوان دستاورد مطرح می‌کند، باید نتیجه همین وفاق دانست؟
بله، همه اینها از ثمرات وفاق است، اما نه وفاق رئیس‌جمهور با دیگران یعنی مجلس، اصولگراها و همه دیگرانی که در انتخابات به غیر او رأی دادند، بلکه وفاق پرمنت و از سر لطف همه آنها با رئیس‌جمهور که اجازه می‌دهند رئیس‌جمهور حداکثر دو یا سه وزیر را به انتخاب خودش به مجلس معرفی کند. رئیس‌جمهور و برخی وزرا اجازه داشته باشند درباره رفع فیلتر و FATF گاه‌به‌گاه حرف بزنند و خیلی کم‌رنگ و محتاطانه مردم را همچنان امیدوار نگه دارند و وزارت کشور اجازه داشته باشد از چند چهره غیراصولگرا هم برای تصدی استانداری‌ها استفاده کند که یکجا و با هم سروصدای اعتراض حامیان و رأی‌دهندگان پزشکیان بلند نشود، تا جایی که حتی وفاق تبدیل به یک پدیده کمی شده و گفته شود تعداد استانداران اصولگرا و اصلاح‌طلب الحمدلله برابر است.
و به‌این‌ترتیب اولین صد روز گذشت...
نظرات