دلایل نابرابری درآمدی در آمریکا از نگاه اکونومیست

هرگاه صحبت از مقایسه کشورها در زمینه نابرابری درآمدی به میان می‌آید، اغلب آمریکا به عنوان کشوری شناخته می‌شود که کمترین برابری توزیع درآمد را دارد. این کشور در مقایسه با همتایان اروپایی خود هزینه‌کرد کمتری در زمینه رفاه اجتماعی دارد و این مقایسه نشان می‌دهد که توزیع درآمد در ایالات متحده آمریکا به خوبی انجام نمی‌شود.

به گزارش تجارت‌نیوز به نقل از اکونومیست ، یکی از معیارهای رایج برای اندازه‌گیری نابرابری درآمدی ضریب جینی است.

هرچه ضریب جینی به عدد صفر نزدیک شود، یعنی برابری بیشتری در توزیع درآمد وجود دارد و برعکس، هرچه ضریب جینی به عدد یک نزدیک باشد، به این معناست که توزیع درآمد از نابرابری بیشتری برخوردار است.

با مقایسه ضریب جینی در کشورها قبل و پس از اخذ مالیات، می‌توان نظام مالیاتی آن کشور را تا حدودی مورد سنجش قرار داد.

طبق این اندازه‌گیری، به نظر می‌رسد نظام مالیاتی در آمریکا نسبت به گذشته پیشرفت‌های قابل توجهی داشته است. در حال حاضر، نظام مالیاتی در ایالات متحده به اندازه کانادا و سوئد در تلاش است تا میزان نابرابری درآمدی را کاهش دهد. با این حال، هنوز با بسیاری از کشورهای اروپایی فاصله زیادی دارد.

علی‌رغم پیشرفت‌های آمریکا، آنچه این کشور را از سوئد و کانادا متمایز می‌کند این است که ضریب جینی قبل از مالیات در این کشور بالاست و به همین دلیل دولت باید اقدامات زیادی برای ایجاد توازن انجام دهد. این در حالی است که در بسیاری از کشورها از جمله کره جنوبی که ضریب جینی قبل از مالیات در آنها پایین است، نیاز به اقدام خاصی برای توزیع مجدد درآمد وجود ندارد.

به گزارش اکونومیست، ضریب بالای جینی پس از اخذ مالیات در کشورها رابطه مستقیمی با وزن اقتصادی دولت‌ها دارد. به عنوان مثال، در فرانسه میزان هزینه‌کرد دولت 57 درصد از تولید ناخالص داخلی است. در آمریکا این رقم 35 درصد است. اگرچه نابرابری قبل از مالیات در فرانسه تقریبا به اندازه ایالات متحده آمریکا بالاست، اما مقایسه نابرابری پس از پرداخت مالیات در دو کشور کاملا متفاوت است.

کشورهای اسکاندیناوی بهترین عملکرد را در زمینه توزیع مجدد درآمد دارند. در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) که اغلب کشورهای ثروتمندی هستند، ایرلند بیشترین تلاش را برای مبارزه با نابرابری کرده است.

در مقایسه با بسیاری از کشورها در ایرلند، ثروتمندان سهم بیشتری در پرداخت مالیات دارند و این در حالی است که خانوارهای کم‌درآمد از معافیت‌های مالیاتی برخوردارند.

بیشتر کشورها در تلاشند تا از نظام مالیاتی ایرلند کپی‌برداری کنند. بخشی از موفقیت ایرلند به این دلیل است که نظام مالیاتی ایرلندی به مالیات‌های پرداختی از سوی شرکت‌های چندملیتی متکی است.

سهم شرکت‌های خارجی از مالیات شرکتی در سال 2017 در این کشور 80 درصد بوده است.

آمار و ارقام نشان می‌دهد که اگر ایالات متحده آمریکا بخواهد سطح نابرابری را به میزان متوسط کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی برساند، باید هزینه‌های دولت را تا 50 درصد از تولید ناخالص داخلی افزایش دهد. این اما مستلزم افزایش مالیات در سطح عمومی است که به عقیده نویسنده چندان محتمل نیست.