اکونومیست ۱۷ آگوست چه موضوعاتی را بررسی کرد؟

اکونومیست در سرمقاله تازه‌ترین شماره خود، به نشانه‌هایی چون افزایش تمایل سرمایه‌گذاران به دلار، نتیجه جنگ تجاری و نرخ بهره اوراق قرضه در شرکت‌های معتبر اشاره کرده و دلایل نگرانی بازارها را توضیح داده است.

به گزارش تجارت‌نیوز ، نویسنده جستجو برای معنا در بازارهای مالی را به جستجو برای یافتن الگویی خاص در دریای پرتلاطم تشبیه کرده است.

این روزها افزایش اشتها برای امن‌ترین دارایی‌ها، یعنی اوراق قرضه دولتی کاملا مشهود است.

بازدهی منفی اوراق قرضه که در سال 2008 رویدادی عجیب در بازارهای مالی محسوب می‌شد، حالا یک ویژگی آشنا در بازارهای اوراق قرضه اروپاست.

در ایالات متحده بازدهی اوراق قرضه خزانه‌داری همچنان مثبت است؛ اما منحنی بازدهی برای اولین بار طی یک دهه گذشته معکوس شده است. معکوس شدن این منحنی زمانی رخ می‌دهد که نرخ بازدهی اوراق دو ساله از 10 ساله سبقت می‌گیرد.

احساس نگرانی در بازارهای دیگر هم کاملا مشهود است. نرخ دلار به عنوان یک دارایی امن در برابر بسیاری از ارزها افزایش یافته است. قیمت طلا در بالاترین سطح 6 سال گذشته قرار دارد و بهای مس، فلزی که نشان‌دهنده وضعیت سلامت صنعت است، به شدت افت کرده است. همچنین علی‌رغم تمامی تنش‌ها در خاورمیانه، قیمت نفت به کمتر از 60 دلار به ازای هر بشکه سقوط کرده است.

سرمایه‌گذاران نگران به دلار که یک دارایی امن محسوب می‌شود، روی آورده‌اند. از ابتدای سال جاری میلادی، پس از طلا تنها ین ژاپن و فرانک سوئیس که از دیگر پناهگاه‌های امن سرمایه‌گذاران است، در مقابل دلار رشد کرده‌اند.

از سوی دیگر، در مواجهه با عدم قطعیت، سرمایه‌گذاران بازار سهام آمریکا را به سایر بازارها ترجیح می‌دهند. از آغاز سال ۲۰۱۳ تاکنون، شاخص S&P 500 که فهرستی از سهام ۵۰۰ شرکت پیشرو در آمریکاست، رشدی بیش از دو برابر را تجربه کرده است. این در حالی است که شاخص ام‌اس‌سی‌آی در اقتصادهای نوظهور بازار سهام حدود دو درصد کاهش یافته است.

به عقیده نویسنده، تمامی این سیگنال‌ها نگران‌کننده‌اند و حکایت از وقوع رکود اقتصادی دارند.

آمار و ارقام منتشرشده از اقتصاد چین نشان می‌دهد که تولید در بخش صنعت این کشور با آهسته‌ترین سرعت طی 17 سال گذشته در حال رشد است. در عین حال، به نظر می‌رسد طولانی‌ترین رونق بی‌وقفه آمریکا هم پس از یک دهه قرار است جای خود را به رکود بدهد.

در حال حاضر، وقوع رکود اقتصادی تنها یک ترس است و نه واقعیت. اقتصاد جهان هر چند با سرعتی کمتر اما در مقایسه با سال 2018 در حال رشد است. سوال این است که اگر رونقی ایجاد نشده و اقتصاد جهان هنوز سقوط نکرده، چرا بازارها تا این حد نگران هستند؟

پاسخ واضح است: بنگاه‌ها و بازارها در تلاش هستند تا با عدم قطعیت دست‌وپنجه نرم کنند. واقعیت این است که بزرگ‌ترین آسیب جنگ تجاری نه تعرفه‌ها بلکه نااطمینانی است.

با اشاره به تمام نشانه‌هایی که در بازارهای جهانی حاکم است، نویسنده تاکید می‌کند که این نگرانی‌ها می‌تواند جای خود را به هشدار و رشد آهسته جای خود را به رکود بدهد.

نگاهی به بحران اقتصادی در زیمبابوه

در زیمبابوه که زمانی یکی از پیشرفته‌ترین و صنعتی‌ترین کشورها در قاره آفریقا محسوب می‌شد، مشکل قطعی برق گاهی بیش از 17 ساعت طول می‌کشد و تنها در هنگام شب برق مناطق وصل می‌شود.

ریشه‌های بحران در زیمبابوه به سال‌های 2008 و 2009 زمانی که رابرت موگابه، رئیس‌جمهور این کشور اقدام به چاپ بی‌رویه اسکناس کرد، باز می‌گردد. این اقدامات منجر به وقوع ابرتورم و چند برابر شدن قیمت‌ها تنها در طول چند هفته شد.

با این حال زمانی که زیمبابوه ارز خود را کنار گذاشت و دلار آمریکا جای آن را گرفت، موفق شد تا حدی با بحران مقابله کند.

نویسنده تاکید می‌کند که امرسون منانگاگوا، جانشین رابرت موگابه هم که در سال ۲۰۱۷، قدرت را در دست گرفت به اندازه رهبر پیشین، دچار سوءمدیریت است. او چندی پیش اعلام کرد که حساب‌های دلاری مردم باید بسته شود.

منانگاگوا مقرر کرد که تمامی بنگاه‌های اقتصادی باید از پول الکترونیک زیم دلار استفاده کنند. این ارز الکترونیک هم حالا ارزش خود را از دست داده و تورم سالانه در حال حاضر به ۵۰۰ درصد رسیده است.

نویسنده در ادامه از سوءمدیریت، فساد و غارت ثروت ملی این کشور از سوی حاکمان به عنوان مهم‌ترین عوامل سقوط زیمبابوه یاد می‌کند و می‌نویسد: دولت‌های غربی و کشورهای همسایه تنها باید به فراهم کردن غذا و کمک‌های پزشکی برای مردم گرسنه این کشور اکتفا کنند. تا زمانی که رهبران این کشور صداقت خود را به اثبات نرسانده‌اند، سازمان‌های بین‌المللی نباید هیچ تلاشی در جهت سر پا نگه داشتن دولت زیمبابوه داشته باشند.