قاچاق پیاز زعفران غارت میراث ۳۰۰۰ ساله ایران

علی حسینی -نایب‌رئیس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان زرشک و زعفران خراسان جنوبی- اظهار کرد: قاچاق زعفران غارت میراث سه هزار ساله ایران است که همه چشمانشان را بسته‌اند و شاهدیم که قدمت و تاریخ ما و آنچه که با فرهنگ کم‌آبی کشاورزان به دست آورده‌اند، از ایران خارج می‌شود و تنها کاری که امروز می‌کنیم افسوس خوردن است و کسی نیست جلوی این غارت را بگیرد.

وی افزود: روزی فرا می‌رسد که دیگر نمی‌توانیم برای این معضل و خطر بزرگ چاره‌ای بیاندیشیم و جز تحمل کردن رقیبی بزرگ (افغانستان) در کنار خود کار دیگری نمی‌توانیم انجام دهیم اما در حال حاضر دولت و مسئولان وزارت جهاد کشاورزی با راهکاری بسیار ساده می‌توانند جلوی قاچاق پیاز زعفران را بگیرند و از سوی دیگر هر یک از کشاورزان که به پیاز زعفران نیاز دارند، را نیز تامین کنند.

عضو شورای ملی زعفران ادامه داد: دولت موظف است که پیاز زعفران کشاورزانی که با مازاد آن مواجه‌اند و نمی‌توانند آن را بفروشند، بخرد و با راه‌اندازی مرکزی برای سورتینگ، بسته‌بندی و رتبه‌بندی پیاز زعفران آن را به کشاورزانی که نیاز به پیاز زعفران دارند، عرضه کند. این کار سبب می‌شود که نه تنها پیاز زعفران دیگر به کشورهای رقیب قاچاق نشود، بلکه کشاورزان بدانند از چه مرکزی و با چه استانداردهای پیاز زعفران مورد نیاز خود را تهیه کنند.

همسایگان شمالی رقبای زعفران پس از افغانستان و چین

حسینی تاکید کرد: امروز فقط افغانستان رقیب زعفران ایرانی نیست و بسیاری از کشورهای شمالی ایران از جمله روسیه، آذربایجان، قزاقستان، ازبکستان و… به رقیب زعفران ایرانی تبدیل شده‌اند که در کنار چین، تهدیدهای جدیدی برای این محصول ارزآور ایرانی محسوب می‌شوند و از آنجا که بحران آب و کم‌آبی در کره زمین به ویژه منطقه خاورمیانه و همسایگان ایران بروز و ظهور پیدا کرده است، همه کشاورزان به دنبال تولید محصولی هستند که نیاز آبی کمتری داشته باشد و بتوانند از آن درآمد بیشتری کسب کنند.

وی گفت: ایران تولیدکننده بیش از صددرصد زعفران جهان است چرا که امسال با توجه به سطح زیر کشت حدود ۱۰۰ هزار هکتاری زعفران که روزبه‌روز بیشتر می‌شود، ارزیابی‌ها نشان از تولید بالغ بر ۴۰۰ تنی زعفران در ایران دارد و اگر بتوانیم این محصول را با قیمتی کمتر و کیفیتی بالاتر با بازار جهانی عرضه کنیم، هیچ یک از این رقبا توانایی و یارای رقابت با ایران را ندارند اما اگر همچنان مانند گذشته نسبت به این محصول بی‌تفاوت باشیم، بعید نیست که در آینده اتفاقات ناگواری برای زعفران ایرانی بیفتد.

عضو شورای ملی زعفران اعلام کرد: هم‌اکنون تنها ۴۵ کشور از جهان مشتری زعفران ایرانی هستند و دیگر کشورها یا به صورت صادرات مجدد و با واسطه زعفران ایرانی را مصرف می‌کنند یا آنکه اساسا نمی‌دانند ایران زعفران هم تولید می‌کند، بنابراین باید بتوانیم با توسعه صادرات و هدفمند کردن آن این محصول را به همه کشورهای جهان معرفی و شناسایی کنیم و از سوی دیگر با تقویت صنایع تبدیلی و تکمیلی بتوانیم از زعفران محصولات ثانویه و نهایی تولید کنیم که نهایتا سرانه مصرف آن را در ایران و جهان افزایش دهیم.

به گفته حسینی روند افزایشی تولید زعفران نباید در مسئولان و کشاورزان برای بازاریابی آن نگرانی ایجاد کند بلکه باید به دنبال پروژه افزایش مصرف سرانه و بازارهای جدید برای زعفران باشیم و به جای جلوگیری از کشاورزان غیر از مناطقی مانند خراسان رضوی و جنوبی، به جایی برسیم که همه کشاورزان در هر منطقه‌ای که اقلیم آن اجازه می‌دهد و با کم‌آبی مواجه‌اند بتوانند زعفران ایرانی را تولید کنند. البته مناطقی از کشور که پتانسیل تولید محصولات دیگر را با درآمدی مناسب دارد، باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنیم که کشاورزان از تولیدشان راضی باشند و بی‌جهت به دنبال کشت زعفران نروند.