استراتژی خروج از کسب و کار چیست؟ / بهترین زمان برای اگزیت

به گزارش تجارت‌نیوز ، استراتژی خروج از کسب و کار در حقیقت برنامه استراتژیک یک کارآفرین برای فروش مالکیت و سهام خود در یک شرکت به سرمایه‌گذاران یا شرکت دیگری است.
استراتژی خروج (اگزیت) به صاحب کسب‌وکار این امکان را می‌دهد تا سهام خود را در یک کسب‌وکار کاهش داده یا کلا از آن خارج شود و در صورت موفقیت‌آمیز بودن آن کسب‌وکار، سود قابل توجهی به دست آورد.

نجات سرمایه و لذت بردن از سود

آیا یک بنیانگذار یا مدیرعامل باید همه عمرش در بیزینسی که راه‌اندازی کرده است، بماند؟ اگر موفق باشد، می‌تواند بخشی یا همه سرمایه‌اش را از آن کسب‌وکار موفق خارج کند؟ اگر کسب‌وکار در حال سوخت سرمایه باشد، چه؟ پاسخ این است که اگر کسب‌وکار موفق نباشد، یک استراتژی خروج (یا «طرح خروج») به کارآفرین امکان می‌دهد که ضرر را محدود کند.
استراتژی خروج همچنین ممکن است توسط سرمایه‌گذار مانند سرمایه‌گذار خطرپذیر برای برنامه‌ریزی جهت برداشت نقدی از یک سرمایه‌گذاری استفاده شود.
در ضمن، این نکته را باید مد نظر داشت که استراتژی‌های خروج از تجارت را نباید با استراتژی‌های خروج از معاملات استفاده شده در بازارهای اوراق بهادار اشتباه گرفت.

انواع استراتژی خروج از کسب و کار

استراتژی خروج از کسب‌وکار طرحی است که بنیانگذار برای فروش شرکت خود، یا اشتراک در یک شرکت، به سرمایه‌گذاران یا شرکت‌های دیگر ارائه می‌دهد.
عرضه‌های عمومی اولیه (IPO)، خریدهای استراتژیک و خریدهای مدیریتی از جمله انواع استراتژی‌های رایج خروجی هستند که مالک ممکن است دنبال کند.
اگر کسب‌وکار در حال کسب درآمد است، طرح استراتژی خروج به صاحب آن اجازه می‌دهد تا سهام خود را کاهش دهد یا به‌طور کامل از کسب‌وکار خارج شود و در عین حال سود کند.
اگر کسب‌وکار با مشکل مواجه است، اجرای یک استراتژی خروج یا «برنامه خروج» می‌تواند به کارآفرین اجازه دهد تا ضرر و زیان خود را محدود کند.
یک کارآفرین قبل از اینکه به‌طور جدی وارد تجارت شود، یک استراتژی خروج را در طرح کسب‌وکار اولیه خود ایجاد می‌کند. انتخاب طرح خروج می‌تواند بر تصمیمات توسعه کسب‌وکار تأثیر بگذارد.

بهترین استراتژی خروج کدام است؟

اینکه یک کارآفرین کدام استراتژی خروج را انتخاب می‌کند، به عوامل زیادی بستگی دارد؛ مانند میزان کنترل یا مشارکت (در صورت وجود) که می‌خواهند در کسب‌وکار حفظ کنند، اینکه آیا می‌خواهند شرکت پس از خروج خود به همان روش اداره شود یا اینکه آنها مایل به تغییر آن هستند، مشروط بر اینکه به آنها دستمزد خوبی داده شود تا امضای مورد نظر را داشته باشند.
به‌عنوان مثال، یک خرید استراتژیک، موسس را از مسئولیت‌های مالکیت راحت می‌کند، اما همچنین به این معنی است که بنیانگذار کنترل خود بر شرکت را کنار می‌گذارد.

IPO ها اغلب به‌عنوان جام مقدس استراتژی‌های خروج در نظر گرفته می‌شوند، زیرا آنها اغلب بیشترین اعتبار و بالاترین بازده را به همراه دارند. از سوی دیگر، ورشکستگی به‌عنوان ناخوشایندترین راه برای خروج از یک تجارت شناخته می‌شود.
یکی از جنبه‌های کلیدی استراتژی خروج، ارزش‌گذاری کسب‌وکار است؛ متخصصانی وجود دارند که می‌توانند به صاحبان کسب‌وکار (و خریداران) کمک کنند تا وضعیت مالی شرکت را برای تعیین ارزش منصفانه بررسی کنند.
همچنین مشاورانی در این حوزه‌ها حضور دارند که نقش آنها کمک به فروشندگان در راهبردهای خروج از کسب و کار است.

استراتژی خروج از کسب و کار و نقدینگی

استراتژی‌های مختلف خروج از کسب‌ و کار سطوح مختلف نقدینگی را به صاحبان آن ارائه می‌کند. برای مثال، فروش مالکیت از طریق یک خرید استراتژیک، بسته به نحوه ساختار کار، می‌تواند بیشترین مقدار نقدینگی را در کوتاه‌ترین بازه زمانی ارائه دهد.
جذابیت یک استراتژی خروج معین به شرایط بازار نیز بستگی دارد. برای مثال، IPO ممکن است بهترین استراتژی خروج در دوران رکود نباشد. همچنین در دوره زمانی که نرخ بهره بالا باشد، احتمالا خرید کرسی مدیریت چنین کسب وکاری برای خریدار جذاب نباشد.

در حالی که IPO، همیشه چشم‌انداز سودآوری برای بنیانگذاران شرکت و سرمایه گذاران اولیه محسوب می‌شود، اما این سهام می‌تواند برای سرمایه گذاران عادی که سهام خود را از سرمایه گذاران اولیه خریداری می‌کنند، بسیار پرنوسان و خطرناک باشد.
بهترین استراتژی خروج به نوع و اندازه کسب و کار بستگی دارد؛ یک شریک در یک مطب پزشکی ممکن است با فروش هم خود به یکی از شرکای دیگر منتفع شود، در حالی که استراتژی خروج ایده‌آل برای یک مالک انفرادی که شریکی ندارد، شاید صرفا این باشد که تا جای ممکن، درآمد داشته باشد و سپس کسب و کار را تعطیل کند.
اگر شرکت چندین بنیانگذار دارد یا اگر علاوه بر بنیانگذاران، سهامداران قابل توجهی هم داشته باشد، منافع طرف‌های دیگر باید در انتخاب استراتژی خروج لحاظ شود.