الهام میرمحمدی 
چرا مدل میزبانی جام جهانی تغییر می‌کند؟
کارشناسان بر این باورند که برگزاری مشترک رویدادهای ورزشی علاوه بر مزایای اقتصادی، از لحاظ سیاسی به بهبود روابط میان کشورها هم کمک می‌کند. از یک‌سو این مدل برای ایجاد روابط با سایر کشورها و محقق کردن اهداف سیاسی مفید است و از سوی دیگر، هزینه کمرشکن میزبانی مسابقاتی نظیر جام جهانی، لیگ‌های قهرمانی اروپا و بازی‌های المپیک را میان کشورها تقسیم می‌کند.
الهام میرمحمدی: با در نظر گرفتن ملاحظات سیاسی و هزینه‌های اقتصادی میزبانی جام جهانی ، به نظر می‌رسد جام جهانی 2018 آخرین رویداد ورزشی بزرگ باشد که در آن یک کشور به تنهایی میزبانی را می‌پذیرد.
به گزارش تجارت‌نیوز به نقل از بی‌بی‌سی، هزینه‌های روسیه برای برگزاری مسابقات جام جهانی 2018 حدود 12 میلیارد دلار گزارش شده و مقامات فوتبال در کشورهای مختلف در نظر دارند تا هزینه‌های بالای برگزاری جام جهانی را با یکدیگر شریک شوند. این مساله همچنین تاثیر مثبتی بر تقویت روابط سیاسی کشورها با یکدیگر دارد.
میزبانی مشترک کره جنوبی و ژاپن در سال 2002 این مساله را به خوبی ثابت کرده، به علاوه برخی کشورهای اروپایی نیز پیش‌تر لیگ قهرمانی اروپا (یوفا) را به صورت مشترک میزبانی کرده‌اند.
این بدان معناست که هزینه ساخت استادیوم‌های استاندارد و سرمایه‌گذاری در بخش زیرساخت‌ها نظیر جاده‌ها، راه‌آهن، فرودگاه و فراهم آوردن امنیت می‌تواند میان کشورهای میزبان تقسیم شود.
کارشناسان بر این باورند که برگزاری مشترک رویدادهای ورزشی علاوه بر مزایای اقتصادی، از لحاظ سیاسی نیز به بهبود روابط میان کشورها هم کمک می‌کند. از یک‌سو این مدل برای ایجاد روابط با سایر کشورها و محقق کردن اهداف سیاسی مفید است و از سوی دیگر، هزینه کمرشکن میزبانی مسابقات نظیر جام جهانی، لیگ‌های قهرمانی اروپا و بازی‌های المپیک را برای کشورها کاهش می‌دهد.
ماه گذشته در جلسه کنگره فیفا مشخص شد که ایالات متحده امریکا، کانادا و مکزیک به صورت مشترک میزبان جام جهانی 2026 خواهند بود. همچنین سه کشور امریکای جنوبی -آرژانتین، اروگوئه و پاراگوئه- به دنبال میزبانی مشترک مسابقات جام جهانی در سال 2030 هستند.
از سوی دیگر، قرار بود تا افزایش تیم‌های جهانی از 32 به 48 تیم در سال 2026 انجام شود، اما کنفدراسیون فوتبال امریکای جنوبی پیشنهاد کرده، افزایش تیم‌ها در جام جهانی 2022 مورد بررسی قرار بگیرد. از آنجا که شاید قطر نتواند به تنهایی این تعداد مسابقه را میزبانی کند، به همین دلیل این کشور ناچار خواهد بود میزبانی این رویداد را با چند کشور دیگر در خاورمیانه شریک شود.
همچنین تحلیلگران بر این باورند که با توجه به ناآرامی‌های خاورمیانه اگر جام جهانی سال 2022 به صورت مشترک برگزار شود، مزایای بیشتری به لحاظ سیاسی هم خواهد داشت.
میزبانی جام ملت‌های اروپا در سال‌های مختلفی به صورت مشترک انجام شده است. در سال 2000 این رویداد با میزبانی مشترک هلند و بلژیک و در سال 2008 با میزبانی اتریش و سوئیس و در سال 2012 با میزبانی لهستان و اوکراین برگزار شد.
همچنین در سال 2020 به مناسبت شصتمین سالگرد جام ملت‌های اروپا، این رویداد با میزبانی 12 کشور مختلف در اروپا برگزار خواهد شد.
سازمان‌دهندگان مسابقات جام جهانی پیش‌بینی می‌کنند که برگزاری جام جهانی به صورت مشترک در سال 2026 سودی 11 میلیارد دلاری برای فیفا خواهد داشت و این کشورها 14 میلیارد دلار درآمد کسب خواهند کرد. با این حال، نمی‌توان هزینه‌‌کرد نهایی هر یک از این کشورها را برای زیرساخت‌ها اندازه‌گیری کرد. از جمله مزیت‌های میزبانی مشترک جام جهانی این است که انحصار برگزاری مسابقات شکسته می‌شود و کشورهای کوچک هم قادر خواهند بود در این رویدادها شریک باشند.
کشورهای اروپایی و امریکا تا به حال میزبانی بسیاری از رویدادهای ورزشی از جام جهانی تا المپیک را به تنهایی پذیرفته‌اند. جام ملت‌های اروپا در سال 2016 در کشور فرانسه برگزار شد. اما بعید به نظر می‌رسد که به دلیل هزینه بالای برگزای بازی‌ها، کشور دیگری به تنهایی بتواند نامزد میزبانی این مسابقات باشد. واقعیت این است، ساخت استادیوم با استانداردهای بالا و سرمایه‌گذاری در بخش زیرساخت‌ها بار سنگینی است که تحمل آن تنها از سوی کشور دشوار خواهد بود.
نظرات