به گزارش تجارتنیوز ، آمارها نشان میدهد طی دو دهه اخیر تولید چای ایرانی کاهشی بوده است. در این خصوص محمد صادق حسنی، مدیر اجرایی سندیکای چای میگوید: تا قبل از سال ۷۹ میزان تولید سالانه چای میانگین ۶۵ هزار تن بود، اما با اصلاح ساختار تشکیلاتی چای توسط دولت در آن سال، تولید کارخانهها انبار شد و خرید محصول از کشاورزها کاهش یافت. رهاسازی سال ۷۹ ضربه بزرگی بر پیکره تولید چای داخلی وارد کرد، باغ چای و خرجهای جانبی آن مثل کشت برگ، تهیه ابزار آلات و حمل و تحویل به دولت، برای چایکار دیگر توجیه اقتصادی نداشت و از طرفی بهای برگ سبز نمیتوانست همپای افزایش نرخ تورم رشد کند. درنتیجه بسیاری از باغداران باغهای خود را رها کردند و بنابر دادههای آماری از سال ۷۹ به بعد ۴۰ درصد باغهای کشت چای تغییر کاربردی دادهاند. مدیر اجرایی سندیکای چای ادامه میدهد: در سال چهارم، با بدهکاری کارخانهها و انباشت چای، این طرح شکست خورد و دولت با پرداخت هفتصد هزار تومن برای هر هکتار، به چایکار مجوز رهایی باغ و تبدیل آن به جنگل را داد. درنتیجه کشت ما محدود شد و تولید کاهش یافت. او میافزاید: درحال حاضر کارخانههای چای ما فقط با ۱۰ درصد ظرفیتشان کار میکنند. همچنین تا پایان سال ۷۸، دولت وظیفه خرید چای را برعهده داشت و کارخانهها برگ سبز را خشک و فرآوری میکردند تا دولت صادر کند. در سال ۷۹ این بخش به بخش خصوصی محول شد و کارخانههایی که تا سال قبل حقالعمل کار دولت بودند، مجبور به خرید برگ سبز از کشاورزان شدند. در آن زمان سازمان چای سابق، چای ارزان و با یارانه تولید و انبار کرده بود و کارخانهها باید بدون یارانه با آن رقابت میکردند، در نتیجه چای در کارخانهها انبار شد و آنها بدهکار شدند. درحال حاضر نیز تعداد زیادی از کارخانهداران چاییسازی در لیست سیاه بانکی قرار گرفتهاند و نه تنها مشمول وام نمیشوند، بلکه به آنها دسته چک هم نمیدهند. منبع: روزنامه فرهیختگان